„Friðrik Jesson“: Munur á milli breytinga

'''Gísli ''Friðrik'' Jesson''' var fæddur í Norður-Hvammi í Mýrdal 14. maí 1906 og lést 3. september 1992. Þar var þá prestssetur. Faðir Friðriks, sr. [[Jes A. Gíslason|Jes Anders Gíslason]] (f. 1872, d. 1961), var þá prestur í Mýrdalsþingum. Faðir Jes var [[Gísli Stefánsson (kaupmaður)|Gísli]] útvegsbóndi og kaupmaður að [[Hlíðarhús]]um í Vestmannaeyjum, Stefánssonar stúdents í Selkoti, Austur-Eyjafjallahreppi, Ólafsonar gullsmiðs og bónda á sama stað. Kona hans Guðlaug Stefánsdóttir frá Laufási við Eyjafjörð, var dótturdóttir Steins Hólabiskups Jónssonar. Móðir Gísla föður sr. Jes var Anna Jónsdóttir prests í Miðmörk, Vestur-Eyjafjallahreppi, og konu hans Ingveldar Sveinsdóttur, föðursystur Einars skálds og sýslumanns Benediktssonar. Önnunafnið er komið frá Önnu Eiríksdóttur systur Jóns Konferensráðs en hún er ein formæðra Friðriks.

 

Móðir Friðriks var [[Ágústa Eymundsdóttir|Kristjana ''Ágústa'' Eymundsdóttir]].

Friðrik var forstöðumaður [[Fiska- og náttúrugripasafnið|Náttúrugripasafnsins]] í fjöldamörg ár, íþróttakennari, kennari og ljósmyndari. Er hann lést tók tengdasonur hans, [[Kristján Egilsson]], við forstöðu safnsins. Hann tók fjölda mynda í Eyjum af bæjarlífinu, [[náttúra|náttúrunni]], [[þjóðhátíð]],  bátum og fleiru.  

Friðrik var leikfimikennari við [[Barnaskóli Vestmannaeyja|Barnaskóla Vestmannaeyja]] frá 1929 og hélt því starfi til 1963. Hann kenndi einnig við Gagnfræðaskóla Vestmannaeyja 1930-32 og 1937-1943. Á árunum 1921­-34 kenndi hann [[Sundkennsla|sund]] við sundskálann undir Löngu í sex sumur. Eftir að sjólaugin upphitaða tók til starfa í nóvember 1934 kenndi Friðrik þar sund að sumrinu til ársins 1963. Að tilhlutan Vestmanneyinga fengust 1925 samþykkt á Alþingi heimildarlög um sundskyldu. Fjögur sveitarfélög notfærðu sér heimildina. Eitt þeirra Vestmannaeyjar. Þegar 1935 tóku um 70% sundskyldra unglinga sundpróf. Í sjó höfðu aldrei fengist fleiri en 30%. Friðriki tókst að framkvæma sundkennsluna sem skyldunám af alúð, svo að nemendur tækju henni ekki sem þvingun. Í Reykjavík var efnt til mikils skólamóts í leikfimi 1937. Friðrik hélt þangað með stóra flokka stúlkna og drengja frá Barnaskólanum. Fyrir frammistöðuna hlaut skólinn viðurkenningu. Friðrik var fágætur kennari. Hafði ekkert fyrir aga, hvetjandi og alúðlegur í framkomu. Það var eftirsjá að honum, er hann eftir 30 ára störf hvarf til annarra starfa, enda eru stöðurnar við íþróttakennsluna þreytandi.