„Faxasker“: Munur á milli breytinga

Vélbáturinn [[Helgi VE-333]] lagði af stað frá Reykjavík að kvöldi laugardagsins 6. janúar árið 1950 áleiðis til Vestmannaeyja. Þann dag hafði vindhraði á [[Stórhöfði|Stórhöfða]] mælst 10 vindstig og veðurhæð hélt áfram að aukast. Ekki er greint frá hvernig ferðin gekk uns til Helga sást úti fyrir [[Þrælaeiði|Eiðinu]]. Þar barðist báturinn áfram og fór inn [[Faxasund]], milli [[Ystiklettur|Ystakletts]] og Faxaskers. [[Mynd:DSCF9511.jpg|thumb|250px|Úr Faxaskeri]]Mikill og krappur sjór var í sundinu og fólk á bæjum austan til á [[Heimaey]] fylgdist með bátnum þegar hann sigldi austur úr sundinu. Ferðin virtist ganga vel þar til báturinn fékk skyndilega á sig brotsjó sem færði bátinn í kaf, aðeins möstrin og stýrishúsið stóðu upp úr.

Svo var ákveðið að taka land í vík á norðvesturhluta skersins og þegar þangað kom var kastað nokkrum lýsisflöskum til þess að lægja öldurnar. Einn skipverja, [[Sigurður Ingi Jóelsson]], stökk í land og báturinn var bundinn við skerið. Skammt frá þeim stað fundust lík skipverjanna tveggja af mb. Helga VE sem höfðu komist upp á skerið. Nokkrir áverkar voru á líkunum og þótti ekki ósennilegt að mennirnir hefðu látist úr vosbúð að kvöldi laugardagsins. Lík mannanna voru tekin um borð í árabátinn og haldið til lands. Daginn eftir gerði aftur slæmt veður þannig að ekki hefði verið unnt að fara í skerið nema þennan dag.