„Elliðaey“: Munur á milli breytinga

Þegar veiðimenn höfðu komið dóti sínu upp að kofa, var farið að slá flöt sunnan við kofann.  Svo var heyið borið inn í hann, sett á gólfið og slétt úr því, en síðan sett yfir teppi.  Þá var undirsængin komin, því að þó nokkuð lengi var sofið í flatsæng.  Á hliðum kofans voru breið borð, ekki þétt, og voru grafnir upphafsstafir veiðimanna á þau af mikilli snilld.  Var slæmt að þessi borð skyldu glatast, því að þau hefðu sannarlega átt heima á byggðasafni.  Á austurstafni kofans var breið hilla.  Á henni voru hitunartæki; fyrst olíuþríkveikja og síðast prímus.  Þvert yfir að vestan var stokkur.  Þar tóku menn af sér skóna og fóru úr galla.