„Blik 1978/Lundaveiðar (kvæði)“: Munur á milli breytinga

Úr Heimaslóð, Sögusetri Vestmannaeyja
Fara í flakk Fara í leit
(Ný síða: Efnisyfirlit 1978 ==ÁRNI ÁRNASON, símritari== <br> <small>(Ágrip af ævi þessa mœta Vestmannaeyings var birt í Bliki árið 1965.)</small> <b...)
 
Ekkert breytingarágrip
Lína 4: Lína 4:




==[[Árni Árnason|ÁRNI ÁRNASON]], símritari==
:<big><big> [[Árni Árnason|ÁRNI ÁRNASON]],<br>
<br>
::símritari:<br>


<small>(Ágrip af ævi þessa mœta Vestmannaeyings var birt í Bliki árið 1965.)</small>
 
<br>
:<big>Lundaveiðar</big></big><br>
==Lundaveiðar==
<br>
:Er lagt skal upp til „Lunda“<br>
:Er lagt skal upp til „Lunda“<br>
:í langa veiðiför<br>
:í langa veiðiför<br>
Lína 35: Lína 33:
:er haf og himinn skarta<br>
:er haf og himinn skarta<br>
:í hljóðum næturfrið. <br>
:í hljóðum næturfrið. <br>


:Hér valdi virta „staði“<br>
:Hér valdi virta „staði“<br>
Lína 44: Lína 43:
:unz fiskinn silfur fríða <br>
:unz fiskinn silfur fríða <br>
:þeir fá í morgunverð.
:þeir fá í morgunverð.


:Þó lognið riti rúnir<br>
:Þó lognið riti rúnir<br>
Lína 61: Lína 61:


   
   
:</big>(Ágrip af ævi þessa mœta Vestmannaeyings<br>
:var birt í Bliki árið 1965.)<br>





Útgáfa síðunnar 13. október 2010 kl. 20:29

Efnisyfirlit 1978



ÁRNI ÁRNASON,
símritari:


Lundaveiðar
Er lagt skal upp til „Lunda“
í langa veiðiför
og fögnuð frelsisstunda
er fleyi ýtt úr vör.
Því úti-lífið lokkar
þá ljómar ey og bær
en innst í hugum okkar
er endurminning kær.


Háfur til handar
hafinn er fljótt.
Árgolan andar,
útrunnin nótt.


En kátt er oft í kofa
um kvöld við sólarlag
og senn er mál að sofa
unz sól rís næsta dag.
Þá streymir hlýja um hjarta
við hægan öldunið,
er haf og himinn skarta
í hljóðum næturfrið.


Hér valdi virta „staði“
hin vaska fjalla sveit
er fuglinn ferðaglaði
hóf för í sílisleit.
Tveir hnoðrar heima bíða
í holu af fornri gerð
unz fiskinn silfur fríða
þeir fá í morgunverð.


Þó lognið riti rúnir
á reidda mararsæng
er blær við efstu brúnir,
sem betur lyftir væng.
Hér finnst þeim létt að fljúga
— en frelsis vonin sveik —
Þeir kurra dátt sem dúfa
við dauða í næsta leik.


Vindbára vék sér
vestur um land.
Lognaldan lék sér
við Landeyjasand.


(Ágrip af ævi þessa mœta Vestmannaeyings
var birt í Bliki árið 1965.)