232
breytingar
„Blik 1976/Bréf til vinar míns og frænda, VI. hluti“: Munur á milli breytinga
Fara í flakk
Fara í leit
Blik 1976/Bréf til vinar míns og frænda, VI. hluti (skoða efni)
Útgáfa síðunnar 3. desember 2009 kl. 15:14
, 3. desember 2009ekkert breytingarágrip
Ekkert breytingarágrip |
Ekkert breytingarágrip |
||
| Lína 93: | Lína 93: | ||
En svo allt í einu fær vitnið gott minni, svo að það fullyrðir: „Þorsteinn Þ. Víglundsson lét orð falla á þá leið, að á lista sjálfstæðisflokksins hafi verið hrúgað saman fyllibyttum við síðustu bœjarstjórnar kosningar“. Þessa lexíu mundi vitnið, hann Sócial Demó, vel og staðfesti síðan þennan framburð sinn með eiði.“<br> | En svo allt í einu fær vitnið gott minni, svo að það fullyrðir: „Þorsteinn Þ. Víglundsson lét orð falla á þá leið, að á lista sjálfstæðisflokksins hafi verið hrúgað saman fyllibyttum við síðustu bœjarstjórnar kosningar“. Þessa lexíu mundi vitnið, hann Sócial Demó, vel og staðfesti síðan þennan framburð sinn með eiði.“<br> | ||
Mér er enn í fersku minni, hversu vitninu brá, þegar ég krafðist þess, að það staðfesti þennan framburð sinn með eiði.<br> | Mér er enn í fersku minni, hversu vitninu brá, þegar ég krafðist þess, að það staðfesti þennan framburð sinn með eiði.<br> | ||
Svo tók dómarinn til að búa vitnið undir athöfnina, eiðinn. | Svo tók dómarinn til að búa vitnið undir athöfnina, eiðinn.<br> | ||
„Ert þú í þjóðkirkjunni?" spyr dómarinn. Vitnið vissi það ekki vel, hélt það þó eftir nokkra íhugun. „Trúir þú á guð?" spyr dómarinn. Steinhljóð. Og svo: „Jú, ég geri það. Hann er þó líklega ekki sá sami og þú trúir á,“ svarar vitnið og beinir orðum sinum að dómaranum. Dómarinn anzar því engu.<br> | |||
Síðan vann vitnið eið að því, að ég hafi fullyrt á bæjarstjórnarfundinum, að hrúgað hafi verið saman fyllibyttum á lista sjálfstæðisflokksins við síðustu bæjarstjórnarkosningar. Mér ofbauð. Og svo var guð kallaður til vitnis!<br> | |||
Dómarinn vissi það vel sjálfur, að hér voru hin grófustu ósannindi staðfest með eiði.<br> | |||
Þegar svo hitt vitnið stefnandans, brauðgerðarmeistarans, mætti fyrir réttinum, vann það eið að þeim framburði sínum, að ég hafi sagt stefnanda fullan hvern dag eða annan hvern dag árið í kring. Hins vegar kvað vitnið sig ekki hafa heyrt mig nefna „fyllibyttur“ á bæjarstjórnarfundinum. -Vitnið var flokksbróðir stefnanda og átti sem sé sæti í fulltrúaráði Flokksins.<br> | |||
Svo féll dómur í máli þessu. Ég var dæmdur til að greiða ríkissjóði kr. 400,00 í sekt fyrir illmælgi, sem ég hafði sem sé aldrei sagt og hugsunin aldrei átt sér stað í hugskoti mínu. Jafnframt skyldi ég greiða stefnanda kr. 250,00 í málskostnað. Að öðrum kosti skyldi ég sæta fimm daga fangelsi.<br> | |||
Ég greiddi hvorki sektina né málskostnaðinn. Ég krafðist þess að fá að sitja hvorttveggja af mér í fangageymslunni í kaupstaðnum eða annars staðar, þar sem dómsvaldinu þóknaðist að geyma mig.<br> | |||
Geturðu gert þér í hugarlund, hvernig þér mundi líða þá stundina, sem dæmd væri af þér æran fyrir hugsanir, sem þú hefur aldrei hugsað, og orð, sem þú hefur aldrei sagt?<br> | |||
Ég stóð við þær hótanir mínar að kæra framkomu dómarans gagnvart mér í réttarhöldunum, hlutdrægni hans í orðum, hryssing í tali og andblæ í málafylgju. Jafnframt kærði ég héraðsdómslögmanninn fyrir tilraun til skjalafölsunar og það fyrir framan nefið á sjálfum dómaranum.<br> | |||
Nokkru síðar barst mér bréf frá bæjarfógetanum. Með því var afrit af bréfi Dóms og kirkjumálaráðuneytisins dags. 21. júní 1951, svo hljóðandi:<br> | |||
„Eftir viðtöku bréfs yðar, herra bæjarfógeti, dags. 11. f. m„ er fylgdi útskrift úr réttarrannsókn vegna kæru [[Þorsteinn Víglundsson|Þorsteins Víglundssonar]] á hendur Jóni Eiríkssyni, héraðsdómslögmanni, tekur ráðuneytið fram, að það fyrirskipar ekki frekari aðgerðir í máli þessu. Ráðuneytið telur hins vegar eðlilegt, að héraðsdómslögmaðurinn verði áminntur vegna óviðeigandi háttar hans við leiðréttingu á réttarskjali. | |||
F. h. r.e.u. | |||
''Ragnar Bjarkan''. | |||
Til bæjarfógetans í Vestm.eyjum.“<br> | |||
Vissulega var þetta bréf ráðuneytisins mér dálítil svölun. Og þó að dómarinn slyppi við opinbera áminningu, varð hann allt annar viðskiptis á eftir, svo að ég hafði ekki undan neinu að kvarta. Og héraðsdómslögmaðurinn fékk þarna verðskuldaða áminningu. Mér var efst í huga spurningin sú, hvernig farið er með þegnlegan rétt almennings við slíkar og þvílíkar réttarstofnanir eins og bæjarþing Vestmannaeyja var þá samkvæmt reynslu minni, þar sem lögfræðingasamfellan með allt sitt mikillæti þarf ekki að óttast andstöðu eða séð verður við brellum hennar, sem annars getur kostað hana mannorðsblett eða álitshnekki.<br> | |||
Ekki er ýkjalangt síðan ég heyrði notuð stór orð í fjölmiðli um hið „illræmda embættismannakerfi landsins“, eins og komizt var að orði. Mér ofbuðu þessi stóryrði, þrátt fyrir þessa reynslu mína. Mér varð á að hvarfla huga til bæjarfógetanna tveggja í Vestmannaeyjum, sem ég reyndi alltaf að drengskap og velvild öll þau ár, sem þeir voru þar embættismenn íslenzka ríkisins. Það voru þeir [[Sigfús M. Johnsen]] og [[Torfi Jóhannsson]]. Ég kynntist þeim báðum mikið, hugsun þeirra og starfi, af sérstökum ástæðum.<br> | |||
Líklega var það snemma á þessu ári (1975), að dagblaðið Vísir fór hörðum orðum um vissan hæstaréttardóm. Þar komst hann m. a. svo að orði: ,,. . Hitt er líklegra, að hér hafi embættismenn verið að sýkna embættismenn . . .“<br> | |||
Og svo: „Tímabært er orðið, að almennir borgarar snúist til varnar gegn embættismannakerfinu, ekki aðeins á þessu sviði, heldur ótal öðrum . . ." Eftir nokkurn tíma var ritstjórinn rekinn frá blaðinu. | |||