„Blik 1969/Byggt gagnfræðaskólahús í Vestmannaeyjum, II. hluti“: Munur á milli breytinga

Fara í flakk Fara í leit
ekkert breytingarágrip
Ekkert breytingarágrip
Ekkert breytingarágrip
Lína 186: Lína 186:


Ég hugleiddi málið. Átti ég að bjóða ''þeim'' réttarsætt? Hún var mér ógeðfelld, já, hvimleiður skratti, því að í henni fólst nokkur viðurkenning á broti. En jafnframt var þeim nokkur vandi á höndum: Slá eða slá ekki á framrétta sáttarhönd.
Ég hugleiddi málið. Átti ég að bjóða ''þeim'' réttarsætt? Hún var mér ógeðfelld, já, hvimleiður skratti, því að í henni fólst nokkur viðurkenning á broti. En jafnframt var þeim nokkur vandi á höndum: Slá eða slá ekki á framrétta sáttarhönd.
[[Mynd: Sigfús M. Johnsen (1969).jpg|thumb|400px|''Sigfús M. Johnsen, bæjarfógeti.'']]
[[Mynd: Þorsteinn Þ. Víglundsson (1969).jpg|150px|left]]


Réttarhaldið hófst undir fjögur augu. Fyrst í stað ræddum við bæjarfógeti um heima og geima, m. a. um Tyrkjaránið, og svo bardagann milli Englendinga og Síðumanna hér við utanverðan hafnarvoginn sumarið 1514, líklega á túni Hafnarjarðarinnar. Vissulega vorum við báðir í essinu okkar, bæjarfógeti og ég, og þarna var Sigfús M. Johnsen raunverulega enginn dómari eða bæjarfógeti, heldur sögugrúskari og fræðaunnandi fróðleiksmaður, sem hugsaði og lagði mat á söguleg efni leitandi sannleikans í sögulegum efnum. Enn er hann mér þá minnisstæður.  
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
:''Sökudólgurinn.''<br>
Réttarhaldið hófst undir fjögur augu. Fyrst í stað ræddum við bæjarfógeti um heima og geima, m.a. um Tyrkjaránið, og svo bardagann milli Englendinga og Síðumanna hér við utanverðan hafnarvoginn sumarið 1514, líklega á túni Hafnarjarðarinnar. Vissulega vorum við báðir í essinu okkar, bæjarfógeti og ég, og þarna var Sigfús M. Johnsen raunverulega enginn dómari eða bæjarfógeti, heldur sögugrúskari og fræðaunnandi fróðleiksmaður, sem hugsaði og lagði mat á söguleg efni leitandi sannleikans í sögulegum efnum. Enn er hann mér þá minnisstæður.  


Svo hófust þá réttarhöldin með bókun, spurningum og svörum, eins og gengur.
Svo hófust þá réttarhöldin með bókun, spurningum og svörum, eins og gengur.
Lína 199: Lína 217:
„Það á að vera það,“ sagði ég heldur svona gustillur.
„Það á að vera það,“ sagði ég heldur svona gustillur.


„Vísitalan er 300,“ sagði bæjarfógeti, „á þetta að vera með vísitöluálagi?" spurði hann. „Það má vera það,“ sagði ég. „Þá fá þeir 30 aura á smálestina,“ hugsaði ég og beið framhaldsins.
„Vísitalan er 300,“ sagði bæjarfógeti, „á þetta að vera með vísitöluálagi?spurði hann. „Það má vera það,“ sagði ég. „Þá fá þeir 30 aura á smálestina,“ hugsaði ég og beið framhaldsins.


„Nei, nei, heyrðu nú, Þorsteinn,“ sagði bæjarfógeti með óbreyttri hógværð, „ef þú gætir á það fallizt að bjóða þeim 20 krónur og svo vísitöluuppbót á þá tölu, skyldi ég mæla með því, að sættir mættu takast á milli ykkar.“
„Nei, nei, heyrðu nú, Þorsteinn,“ sagði bæjarfógeti með óbreyttri hógværð, „ef þú gætir á það fallizt að bjóða þeim 20 krónur og svo vísitöluuppbót á þá tölu, skyldi ég mæla með því, að sættir mættu takast á milli ykkar.“

Leiðsagnarval