„Blik 1967/Leiklistarsaga Vestmannaeyja 3. kafli, 1930-1950“: Munur á milli breytinga

Leikrit þetta var sýnt a. m. k. þrisvar sinnum í gamla Goodtemplarahúsinu á [[Mylnuhóll|Mylnuhól]] fyrir troðfullu húsi í öll skiptin og skemmtu áheyrendur sér konunglega.<br>

Leikárið 1935/36 var enn einu sinni sýnt leikritið „Ævintýri á gönguför“. Það hefir ávallt átt hér miklum vinsældum að fagna meðal leikhúsgesta og þótt margir kunni úr því langa kafla og alla söngva, hefir það engin áhrif um aðsókn. Viðtökurnar eru alltaf eins. Hitt varðar miklu, þegar með hlutverkin fara nýir starfskraftar. Fólk hefir áhuga á að sjá mismun túlkunar á hinum ýmsu persónum leikritsins, heyra söng þeirra, gleði og kæti á sviðinu og rifja upp „hina gömlu góðu daga“ frá frumárum þessa meistaraverks í höndum gömlu snillinganna, er á sviðinu kynntu okkur persónurnar þá á glæsilegan hátt.

Persónur og hlutverkaskiptingin var:

[[Mynd:Blik 1967 203.jpg|thumb|300px|Leikendur í ,,Ævintýri á gönguför"

*Krans birkidómari: [[Árni Gíslason]]

*Helena: [[Jónheiður Scheving]]

*Hans, Skrifta Hans: [[Valdimar Ástgeirsson]]

*Vermundur: [[Loftur Guðmundsson]]

*Jóhanna: [[Ásdís Jesdóttir]], Hó1i

*Lára: [[Magnea Sjöberg]]

   

Þeir sem í L. V. voru á þessum tíma, þóttust sjá þarna hilla undir batnandi tíma fyrir starfsemi þess og voru mjög vonglaðir. Vonir stóðu til, að hið nýstofnaða hlutafélag hefði gott leiksvið í húsinu nýja, sem efldi mjög menningarstarfsemi Leikfélagsins á næstu áratugum. Gúttó hafði alltaf verið lítið og óhentugt fyrir sjónleiki, sem margoft hefir komið fram hér í pistlum þesssum, svo það var engin furða, þótt leikfélagsmenn og -konur litu björtum augum til framtíðarinnar, ekki sízt, er það heyrðist, að stórt og vel gert leiksvið með tilheyrandi ætti að vera í hinu nýja húsi, sem reisa skyldi á Mylnuhólnum gamla.<br>

En sem sagt: Nú voru dagar Gúttó taldir. Það hafði orðið að samkomulagi milli templara og Sjálfstæðisflokksins, að Gúttó skyldi rýma fyrir nýju og glæsilegu samkomuhúsi. Þar skyldu templarar fá sinn eigin fundarsal, geymslur fyrir fundaáhöld ásamt fleirum hlunnindum Reglunni til heilla. Húsið reis örfljótt á grunni Gúttós og umhverfi hans, stórt og glæsilegt hús, stærsta samkomuhús utan Reykjavíkur. Aðeins Þjóðleikhúsið var stærra. Í húsi Eyjamanna var stór salur niðri, sem rúmar yfir 300 manns í sæti. Í norðurenda voru stórar svalir með sætum fyrir 250 manns, en í suðurenda salsins var stórt og mikið leiksvið og undir því geymsluherbergi og búningsklefar leikfólks ásamt snyrtiherbergjum. Lýsing hússins var mikil og mjög frábrugðin því, er verið hafði í Gúttó. Í þessu glæsta húsi voru hreinlætisherbergi karla og kvenna, fatageymslur stórar, skrifstofa Sjálfstæðisflokksins og húsvarðar, stórt og mikið eldhús með rafmagnstækjum allskonar, svefnherbergi húsvarðar o. m. fl. Þá var og minni salur uppi á loftinu, sem templurum var einkum ætlaður sem og öðrum félögum til fundahalda og skemmtana. Uppi á ganginum var veitingastúka og gangurinn stór og mikill, ágætt veitingarými. Breytingin var býsna mikil orðin, húsið allt vel gjört, teiknað af [[Gunnlaugur Halldórsson|Gunnlaugi Halldórssyni]], arkitekt, syni [[Halldór Gunnlaugsson|Halldórs læknis Gunnlaugssonar]]. Menn keyptu mikið af hlutabréfum í hinu nýja fyrirtæki, Samkomuhúsi Vestmannaeyja hf., og var nafnverð bréfanna frá 25 til 1000 kr. Margir höfðu lagt til vinnu í byggingu hússins, mörg dagsverk, menn keyptu fleiri en eitt og tvö hlutabréf og allt gekk að óskum. Kvenfélagið Líkn lagði fram 20 þús. kr. og tryggði sér þann veg húsnæði fyrir fundi sína og fleiri þægindi.

Síðar voru svo keyptar í húsið nýtízku sýningarvélar og allt gert til þess, að það væri sem bezt.<br>

Samkomuhús þetta var vígt með pomp og pragt þann 22. jan. 1938 með feikimiklu hófi. Það hóf sátu líklega 750-800 manns. Allsstaðar var borðlagt til góðra veitinga: Í stóra salnum, litla salnum, á leiksviðinu og ganginum uppi, og margt af fólki mun hafa verið úti í Akógeshúsi og hlustaði þar á ræðuhöldin gegnum hátalarakerfi Samkomuhússins.<br>

Vígsluljóðin voru þannig:

== „Hnefaleikarinn“ ==

Leik þessum hefur ávallt verið vel tekið, enda er hann bráðsmellinn gamanleikur. Leikhæfni Georgs, Nikólínu og Magneu Sjöberg þarf ekki að lýsa. Þau fóru öll vel með hlutverk sín. - Marinó Jónsson var bráðsnjall leikari, kiminn og léttur. Koma hans inn á sviðið vakti almenna hrifningu.

   

*Börn þeirra: [[Ólafur Gränz]] og [[Ásdís Jesdóttir]]

*Colletta Corain, dansmær: [[Magnea Sjöberg]],frú

*Rósa þjónustustúlka: [[Sigríður Ólafsdóttir]], [[Arnardrangur|Arnardrangi]]  

*Tobias Wipperling: [[Loftur Guðmundsson]], rithöfundur

*Frú Wipperling: [[Nikólína Jónsdóttir]], frú

*[[Sesselja Einarsdóttir]] frá [[London]],  

*[[Guðmundur Ólafsson]], lyfjasveinn,  

*Jónas Asgeirsson frá Stokkseyri.

== „Eruð þér frímúrari?“ ==

[[Mynd:Blik 1967 211.jpg|thumb|300px|Leikendur í leikritinu ''„Eruð þér frímúrari?"''

Sitjandi frá vinstri: 1. [[Ástgeir Ólafsson]], 2. [[Ásta Sigurðardóttir]].]]

Árið 1938 var leikið í Alþýðuhúsinu leikrit, sem nefnist „Eruð þér frímúrari?“ Höfundar eru Arnold og Bach. Leikflokkur sá, er sýndi leikritið, bar ekkert sérstakt nafn, að ég hygg. Hann mun sennilega hafa verið eitthvað tengdur Alþýðuhúsinu.<br>

Leikendur voru:

*Trína: [[Magnea Sjöberg]], Hóli

*Lína: [[Sigríður Haraldsdóttir]]  

Meðal leikenda voru:

*[[Brynjólfur Einarsson]], bátasm. lék Dr. Hansen

*[[Guðmunda Gunnarsdóttir]] lék konu Jafets

*[[Ástgeir Ólafsson]] frá [[Litlibær|Bæ]]  lék Þorlák

Persónur og leikendur voru:

*Gamla maddaman: [[Nikólína Jónsdóttir]]

*Óli gamli: [[Valdimar Ástgeirsson]]  

== „Karlinn í kassanum“ ==

Leikendur voru að þessu sinni:

*Séra Amen: [[Stefán Árnason]]  

*Fimmtardómarinn: [[Georg Gíslason]]

*Þórunn: [[Rakel Káradóttir]]  

*Anna stofustúlka: [[Stella Einarsdóttir]]