„Blik 1962/Saga leiklistar í Vestmannaeyjum, I. kafli, III. hluti“: Munur á milli breytinga

Á leikárinu 1906—07 var leikritið Hermannaglettur eftir Hostrup sýnt í Kumbalda við feikna mikla aðsókn og frábærar undirtektir. Þá léku þau Guðrún Frederiksen, Edv. Frederiksen, [[Jóhann Jónsson (Brekku)|Jóhann Jónsson]] á Brekku, [[Jóhannes Hannesson á Miðhúsum|Jóhannes Hannesson]], [[Miðhús]]um, Gísli Lárusson, Stakkagerði og Halldór Gunnlaugsson, hinn nýi héraðslæknir Eyjanna, sem kom til starfs hér 1906 í júnímán. Er sagt að þeir hafi túlkað mjög skemmtilega sannar glettur, þeir Frederiksen og Halldór, og Jóhannes verið mjög skemmtilegur Mads, þótt stór væri. (Fáir stærri menn í þorpinu). <br>

Ástu, [[Oddný Jónasdóttir]], Vilborgarstöðum. <br>

Læknirinn sá einnig, að til þess að félagið gæti fylgt stefnuskrá sinni, yrði það að afla sér fjár á einhvern raunhæfan hátt. Meðlimagjöldin voru lág og hrukku skammt, ef til fjárhagslegs stuðnings við aðra kæmi. Halldór hafði hugsað málið og hann fann líka leiðina til tryggrar fjáröflunar. Hann hafði sem sagt unnið mjög mikið að leikstarfseminni undanfarin ár, eða frá því að hann flutti til Eyja. Hann hafði kynnzt þeirri starfsemi vel og séð, að hún var rétta leiðin, — sú leið, sem kvenfélagið átti að feta til þess að afla sér starfsfjár. Leiðin var örugg og jafnframt mikið menningaratriði fyrir þorpsbúa, sem sýnt höfðu, að þeir voru fróðleiks- og menntaþyrstir. Halldór hvatti þessvegna kvenfélagið eindregið til leiksýninga á vegum þess og hét því allri sinni aðstoð í framkvæmdinni og leiðbeiningum, bæði á leiksviði og utan þess, eftir því sem embættisstörf hans frekast leyfðu. Í kvenfél. ríkti mikill áhugi, enda var það lífsspursmál fyrir starfshugsjón þess. Tillögu læknisins var því tekið með fögnuði og samþykkt sem sjálfsögð fjáröflunarleið. Konurnar hétu því, að fá eiginmenn sína og vini í lið með sér. Þær voru margar hverjar sviðsvanar og menn þeirra sumir vel þekktir leikarar hér. Það var ekki látið sitja við orðin ein, heldur hafizt handa um útvegun á leikfólki. Síðan hófust æfingar á nýjum leikritum hér. Samkv. bókum Líknar voru fyrst sýnd leikritin „Villidýrið“ eftir E. Bögh; og „Bezt sem vitlausast“ (höfundur ókunnur), og „Apakötturinn“ eftir Heiberg. Ekki verður um það efazt, að Halldór læknir hafi útvegað leikritin og séð um og leiðbeint um sviðssetningu þeirra. Af bókum kvenfél. Líkn verður ekki séð, hvert þessara þriggja leikrita hefir verið fyrst tekið til sýningar, en eftir innfærslum teknanna virðist Apakötturinn hafa verið fyrst leikinn, þá Villidýrið og svo Bezt sem vitlausast. Ekki verður það heldur séð, hverjir hafi skipað hlutverkin, en að öllum líkum hafa það verið konur úr kvenfélaginu, eiginmenn þeirra eða vinir og velunnarar þess. Þó hefi ég heyrt þessa helzt tilnefnda í Apakettinum, Iversen: Guðjón Guðjónsson, Frú Sörensen: Sigurborg verzlunarstúlka hjá G.J. Johnsen, Óli gamli: leikinn af [[Guðjón Jósefsson í Fagurlyst|Guðjóni Jósefssyni]], Margrét: Guðbjörg Gísladóttir, og unga manninn Lindal: [[Kristján Gíslason frá Hlíðarhúsi|Kristján Gíslason]]. <br>