„Blik 1959/Hugvekja“: Munur á milli breytinga

Skáldin hafa stundum spreytt sig á að finna mannlífinu ýmsar samlíkingar. Eitt þeirra líkir því við langan fjallveg, brattan og torsóttan. Bernsku- og æskuárin hefjast niðri á flatlendinu annars vegar við fjallið, en gamalmennið, sem orðið er barn í annað sinn, endar ævina í dalnum hinumegin við fjallið. <br>

Setjum svo, að við tækjum okkur ferð yfir erfiðan fjallveg frá bæ skammt frá fjallinu. Fyrst liggur leiðin um sléttar lendur, túnið og engjarnar, og veitist mjög auðveld. Allt leikur í lyndi fyrir okkur eins og á bernsku- og æskuárunum. Og við hlökkum til að komast upp í hreina og tæra fjallaloftið og njóta hins fagra útsýnis. <br>

Og fyrsta von þess og vottur, að unglingurinn muni skipa þar vel sitt rúm er það, að hann temji sér snemma siðlega og háttsama framkomu og reglusemi. <br>

Við þökkum skipstjóranum á Gullfossi fyrir þessi orð og góðar óskir og alla þá ágætu aðbúð, sem þið nutuð á hinu góða og glæsilega skipi. Ég veit, að minning ykkar frá þeirri ágætu ferð mun lengi geymast í hug ykkar. Ennfremur veit ég og vona, að þið haldið fast og lengi við þá háttsemi og þá reglusemi, sem skipstjóri og sjálfsagt ýmsir menn hans hafa dáðst mest að í fari ykkar. Ef þið reynist þar staðföst og dygg, verður það veganesti ykkur bæði drjúgt og farsælt í fjallgöngunni miklu.

   

{{Blik}}