„Blik 1946. Ársrit/Bölið mikla“: Munur á milli breytinga

<br>

:::::::::::::I.<br>

Það kom í ljós, að heimilisböl þjakaði drengnum. Frásögn hans var á þessa leið: Pabbi kom fullur heim í gærkvöldi. Þá má aldrei orði halla, svo að hann ekki rjúki upp með offorsi og ósköpum. Hann barði mömmu, braut og bölvaði, og rak okkur börnin á dyr. Við hírðumst í hlöðunni um nóttina.<br>

Atburður þessi eða aðrir honum svipaðir, munu ekki fátíðir á heimilum, þar sem heimilisfaðirinn lifir meira eða minna undir áþján Bakkusar.<br>

Heimilisböl er erkiböl.<br>

Engin orð fá lýst þeirri sálarkvöl, er það veldur fjölskyldum og einstaklingum.<br>

Með hverju ári sogast fleiri og fleiri efnilegir æskumenn hér inn í þessa hringiðu og valda tárum og böli mæðrum sínum og feðrum, sem sjá hvert stefnir fyrir þessum æskumönnum. Smátt er byrjað, en ógæfan vex með vaxandi ástríðu, og áður en varir er æskumaðurinn að fullu og öllu undir fargi bölsins. Manndómurinn þorrinn, sjálfsvirðingin horfin, og öll einkenni rónans og ræfilsins grafa um sig í sálu hins unga manns.

Við Íslendingar höfum á styrjaldarárunum fórnað fjölda mannslífa í þágu frelsis og almennra mannréttinda. Sú fórn mun engu minni hlutfallslega en mannfórnir hinna stærri styrjaldarþjóða. Við hörmum þann mannskaða og þær sorgir og þau sár, sem hann olli.<br>

Alþingismennirnir okkar hafa jafnan komið saman til „helgifundar“ við þau tækifæri, og látið í ljós samúð sína.<br>

Sömu þingmennirnir samþykkja síðan, að veita áfengisbölinu yfir landið og þjóðina sína. Þeir vita það, að það veldur ótal mörgum heimilum og einstaklingum seigdrepandi sára og sorga, óþolandi böli. Menn gerast ánauðugir ævilangt og mannslífum er fórnað árlega í hundraðatali.<br>

{{Blik}}