„Blik 1941, 1. tbl/Þjóðsaga“: Munur á milli breytinga

Endur fyrir löngu bjó kona ein á Krossanesi í Vöðlavík á Austfjörðum. Hún átti alla Vöðlavík, Seley, sem liggur þar skammt undan landi, og Karlsskála, sem er yzti bær að norðanverðu við Reyðarfjörð.<br>

Eitt sinn síðla sumars er hún að búverkum í búri sínu á Krossanesi. Kemur þá smalinn til hennar og tjáir henni, að gríðarstórt tré sé að reka í svokölluðum Hlöðubás, sem er niður undan túninu á Krossanesi. Konan bregður þá við, hleypur niður í básinn og út á tréð. Ber þá tréð frá landi og á haf út. Þá gerir konan áheit á kirkjurnar að gefa þeim eignir sínar, ef hún komist lífs af trénu.<br>

Þá bregður svo við, að vindur kemur af hafi og rekur tréð inn á svo kallaðar Flesjar, skammt fyrir innan Karlsskála. En þá var konan líka búin að skipta eignum sínum á milli kirknanna.<br>

Þetta er þjóðsaga, en hefir þó við þá sögulegu staðreynd að styðjast, að kirkjurnar hafa átt jarðir þessar fram á vora daga, eins og í sögunni segir.<br> Skráð eftir sögn afa míns.<br>  

{{Blik}}