„Blik 1936, 1. tbl./Í faðmi móður minnar“: Munur á milli breytinga

ENGINN veit, hvað átt hefir, fyrr en misst hefir. Svo má segja um það barn, sem misst hefir góða móður. Þau börn, sem á unga aldri missa góða og göfuglynda móður, fara á mis við alla móðurást og móðurumhyggju. Því er það oft, að margt gott barnið, sem ekki hefir átt góða móður sér til leiðbeiningar og huggunar á æskuskeiðinu, hefir leiðzt út í sollinn. Ef þau hefðu orðið móðurinnar aðnjótandi og átt hana sér til leiðbeiningar, hefði ef til vill farið betur.<br>

erfiðleikana. En því miður eru þau æði mörg, börnin, sem ekki kunna að virða móðurina eins og hún verðskuldar, eru henni óhlýðin og erfið. Þau vilja vera sjálfs síns herrar, þegar þau geta eitthvað, breyta ekki eftir því, sem hún

segir, þó hún reyni að fræða þau um allt hið bezta og dýrmætasta, vilji gera allt, sem hún getur, fyrir þau.

{{Blik}}