Bjarnarey
Bjarnarey liggur skammt suður af Elliðaey og er næst henni í stærð, 0.32km2. Eyjan er mjög hálend og þverhníptir klettahamrar umliggja eyjuna alla nema á litlu svæði norðaustan megin. Þar er uppgangur á eyjuna. Á miðri eyjunni er afar hár grasivaxinn fjallhnúkur og í miðjum hnúknum er dæld. Fjallhnúkurinn nefnist Bunki og er gjallgígur líkt og á Elliðaey, hæsti punktur þar er 161m yfir sjávarmáli. Bjarnarey myndaðist í eldgosi um svipað leyti og Elliðaey eða fyrir 5-6 þúsund árum. Veiðikofi Bjarnareyinga er sunnan við Bunka og er sá eini á eyjunni. Graslendi þekur alla eyjuna og lundi hefur grafið sér holur mjög víða. Mikill og fjölbreyttur gróður er í eyjunni. Talsverðum fjölda sauðfjár er beitt í Bjarnarey og lundi er veiddur yfir sumartímann.
Jón dynkur
Margir menn hafa fengið viðurnefni í Vestmannaeyjum í gegnum tíðina. Ein sagan segir frá því að einhverju sinni var Jón nokkur, mikill fjallamaður, uppi í Bjarnaey að síga niður eggjum í bát sem var við eyna. Mennirnir á bátnum kipptu ógætilega í bandið þannig að Jón féll niður úr eynni og í sjóinn u.þ.b. 14 faðma. Öllum brá auðvitað mikið við en um leið og Jón skaust upp úr kafinu sagði hann: „Kom ekki mikill dynkur, piltar?“ Eftir þetta var hann alltaf kallaður Jón dynkur.
Nissinn í Bjarnarey
Dag einn ákváðu 5 menn að fara út í eyju að veiða nokkra lunda í soðið. Þeir fóru snemma um morguninn og ætluðu að koma aftur heim daginn eftir. Um 5 leytið fóru 2 menn upp í kofa að grilla. Komu hinir 3 svo um 7 leytið og fengu sér að borða. Þegar þeir voru búnir að borða hjálpuðust þeir að við að vaska upp og ganga frá. Svo settust þeir, fóru að spila og fengu sér í glas.
Um níuleytið sá einn maðurinn einhverja hreyfingu fyrir utan. Hann fór út til að gá hvað þetta væri, þá sá hann að þetta var maðurinn sem hafði hrapað fram af eyjunni sumarið áður.
Það var svo mikil þoka að hann sá ekki hvort þetta var plat eða í alvöru. Hann labbaði framar og féll fram af og hann fannst á floti við Vestmannaeyjar nokkrum vikum seinna. Og síðan hefur hann gengið aftur í Bjarnaey.
Heimildir
- Sögur og sagnir úr Vestmannaeyjum, bls. 93 og 60.
- Munnleg frásögn, Halla Ólafsdóttir og Sigríður Jensdóttir.