Úr fórum Árna Árnasonar. Verk annarra/Vísur eftir Ólaf Magnússon í Nýborg

Úr fórum Árna Árnasonar

Vísur eftir Ólaf Magnússon í Nýborg

Hjá bátnum fljóta boðaföll

brims í róti er fleirra.

Höppin fljóta áfram öll,

en ýmsir njóta þeirra.

★

Margoft hreppa menn á sjó

mjög óheppið veður.

Ég vil kreppast inni í kró

upp, þá „sleppan“ veður.

(Sleppan, þ.e. grásleppan)

★

Sumir dúða sig af því

í sæld og skrúði baða,

en ég er lúða lörfum í

og læt með súðum vaða.

★

Gekk ég móa grænum á,

gleðin bjó þar staka.

Ungan spóa eg þar sá

yfir lóu vaka.

★

Senn eru komin signuð jól,

sólin fer að hækka.

Skín glatt ljós um skatna ból,

skuggunum tekur að fækka.

★

Pían kokka puntaða

pilt vill lokka án trega.

Honum smokka hárauða

hún gaf þokkalega.

★

Strengir hvína á stormi hátt,

strákar engu kvíða.

Nú mun koma byrinn brátt,

þá bátinn látum skríða.

★

Til glötunar er gatan breið,

þó garpar hana labbi.

En mætast þar á miðri leið

marflóin og krabbi.

★

Öfugmælavísa

„Skellir“ ei er skógalaus,

skatnar trúi ég úr honum steli.

Eggvarp nóg er í honum „Hnaus“,

ætla ég í „Lat“ þeir hafi í seli.

★

Hingað ég gekk í húmi nætur

húsinu þessu stóra frá.

Þá virtist mér eins og söngur sætur

sunginn vera þar austur frá.

Undir mig fótum betri brá

blessaðar snótir til að sjá.

★

Í kvöld vil ég mína kærustu hitta,

í kvöld skal ég reyna að skemmta mér vel,

í kvöld skal ég dansa og stundirnar stytta,

staupinu klingja við brennivínspel.

★

Ólafur var um tíma til heimilis í „Garðinum“ hjá forstjóra Bryde verslunarinnar og þótti honum kosturinn
eins og hann sjálfur sagði, ekki sem bestur. Lýsir hann kostinum í eftirfarandi vísum:

1. Sé nú ekki soðningin

senn hvað líður búin,

verð ég þá sem andskotinn

á aðra vegu snúinn.

★

2. Soðningin er síávallt

sultarsmá að vana,

þar um bætir kaffið kalt,

sem kemur á eftir hana.

Til hákarla fór Ólafur oft og gerði á margar smellnar vísur, sem mér enn hefir ei tekist
að hafa upp á, utan þessum tveimur eftirfarandi. Voru þeir þá til hákarla, en gekk veiðin
illa þar sem þeir lágu við færin.

1. Hákarls greyið heyrðu mér,

hérna niðri sértu.

Matinn teygi ég móti þér,

mikið feginn vertu.

2. Hákarlinn er hvergi til,

helst er á að geta,

ekki vill hann úldinn sel

okkur hjá að éta.

★

Afbragð manna er ég hreint

og innundir hjá sprundum.

Góðgerðunum get ei leynt,

en grobba af þeim stundum.

Eg á allan Eystra-klett

og ótal marga sauði.

Ruplað hef ég rangt og rétt

öllum mínum auði.

(ort fyrir munn Sig. Sveinssonar)

★

Í sumardagsveislum áður fyrri voru þreyttar stórar drykkjur. Einhverju sinni var Ólafur Magnússon í sumardagsveislu, þar sem vínföng þrutu, er leið á nóttina. Jóhann Jörgen Johnsen í Frydendal var þá veitingamaður hér og urðu menn því ásáttir um að senda til hans nokkra gestanna til þess að fá bætt úr vínleysinu. Var Ólafur einn þeirra, sem voru í sendiförinni til Jóhanns. Hann var tregur til að selja þeim vínið vegna þess að bannað var að selja vín á nóttunni. Þó fóru svo leikar, að hann hleypti einum inn til þess að taka við víninu. Þá varð Ólafi að orði í orðastað Jóhanns veitingamanns:

Efnið rara eg það finn

eftir skemmtun trauða.

Eg hleypi bara einum inn

upp á líf og dauða.

Eftir sumardagsveislu

Út ég gekk um vegu víða,

vafinn gleði og hjartaró.

Þá var himins blessuð blíða

bæði á lofti, jörð og sjó.

Engan hreppt´i eg angurs kvíða

allt á móti brosti og hló.

Allt er heimsins eftirlæti

áþekkt bláum vatnastraum,

svo og líður líf með kæti

lifandi í heimsins glaum.

Gef oss, drottinn guð almæti,

glöggt að sjá, hve tíð er naum.

Himin bláan leit ég líka

leiftra meður stjörnu fjöld,

og norðurljósa–loga ríka

líða um geiminn. – Þá var kvöld.

Hefi ég því í huga líka

herrans gæði þúsundföld.

Úr fórum Árna Árnasonar, efnisyfirlit