„Blik 1974/Ævisögubrot“: Munur á milli breytinga

Það var síðsumar 1943. Heimsstyrjöldin geisar án afláts. Landið er setið erlendum her. Herstöðvarnar eru við þéttbýli landsins. Í sveitunum verður lítið vart við hernaðarástandið, nema þá bílalestir hersins á þjóðvegum og flugvélagný í lofti. Þannig var það að minnsta kosti uppi undir Eyjafjöllum, en þar var ég sumarstrákur.  <br>

Á þeim árum gátu allir krakkar úr bæjunum, sem áhuga höfðu, komizt út í sveitirnar í sumarleyfum skólanna. Endalaus þörf var fyrir starfsfúsar hendur þar á þessum árstíma. Þá voru hjálpartækin enn fábrotin og heyvinnuvélarnar, ef til voru, dregnar af hestum. <br>

Ef ég er spurður nú um, hvað mér sé eftirminnilegast frá veru minni í Háagarði, þá á ég örðugt um svar. Dvöl mín á þessu ágæta heimili er mér öll ógleymanleg og ljúf í endurminningunni. Enda sá tími, sem mest afgerandi varð um framvindu lífshlaups míns. - Eitt er það þó, sem efst ber, þá ég hugleiði þetta: Sjálft hjónaband húsráðenda. Þar var ástarsælan ekki skammvinn, hún ljómaði og skein alla daga og vermdi heimilislífið, sem eldur á arni. Samvinna Ingu og Þorsteins til að gera heimilið að sannkölluðum velferðarreit og griðastað, þar sem vopnabrak umhverfisins var víðsfjarri, var undraverð og fögur fyrirmynd. <br>

Það gustaði köldu um Þorstein á þessum árum. Það voru ekki allt fyrirbænir, sem hann fékk í eyra, hvað þá á bak. Skoðanir hans pössuðu ekki alltaf í kramið hjá þeim, sem einir þóttust réttbornir til að ráða og láta skoðanir sínar í ljós. Mörgum gramdist „bindindisþvælan“ í honum. „Maður fékk ekki orðið frið til að lyfta glasi fyrir þessum ofstækismanni.“ Öðrum fannst hann allt of „harðskeyttur og orðhvass“ í orðasennum við hina alls ráðandi „burgeisa“ bæjarins, svo að honum væri trúandi til að hafa afskipti af unglingum, hvað þá stjórna skóla fyrir þá. - Svo var hann að vasast í hreint öllu, sem  honum kom barasta ekkert við, svo sem kaupgjaldsmálum verkalýðsins, samvinnumálum, ræktunarmálum bænda o.fl. Já, þvílíkt „ómenni“. - Áróður þessu líkur glumdi í eyrum manns útífrá. En ekki minnist ég þess, að verið væri að fjasa um andstæðingana heima í Háagarði, þó að ærið tilefni væri. Slíkt féll ekki við anda ástar og kærleika. Það var því ekki á dagskrá á þeim bæ, nema þá til að brosa að. <br>

{{Blik}}