64.660
breytingar
„Blik 1941, 2. tbl./Sara vann verðlaunin“: Munur á milli breytinga
Fara í flakk
Fara í leit
Blik 1941, 2. tbl./Sara vann verðlaunin (skoða efni)
Útgáfa síðunnar 27. október 2009 kl. 10:33
, 27. október 2009ekkert breytingarágrip
(Ný síða: Guðný Sigurmundardóttir: '''SARA VANN VERÐLAUNIN''' ::::::::::::::(Jólasaga) Það er Þorláksmessukvöld. Á veginum, sem liggur í áttina til Straumvíkurþorps, er lítil stú...) |
Ekkert breytingarágrip |
||
| Lína 1: | Lína 1: | ||
Guðný | [[Guðný Sigurmundsdóttir|Guðný Sigurmundard:]]<br> | ||
'''SARA VANN VERÐLAUNIN''' | '''SARA VANN VERÐLAUNIN''' | ||
::::::::::::(Jólasaga) | |||
Það er Þorláksmessukvöld. Á veginum, sem liggur í áttina til Straumvíkurþorps, er lítil stúlka á gangi. Göngulagið er þunglamalegt og yfir henni hvílir svo mikil alvara, að það er eins og allar heimsins sorgir séu samansafnaðar á þessar veiku herðar.<br> | Það er Þorláksmessukvöld. Á veginum, sem liggur í áttina til Straumvíkurþorps, er lítil stúlka á gangi. Göngulagið er þunglamalegt og yfir henni hvílir svo mikil alvara, að það er eins og allar heimsins sorgir séu samansafnaðar á þessar veiku herðar.<br> | ||
Sara hafði fyrir löngu síðan misst bæði föður sinn og móður. Engin systkini átti hún.<br> | Sara hafði fyrir löngu síðan misst bæði föður sinn og móður. Engin systkini átti hún.<br> | ||
| Lína 14: | Lína 14: | ||
Við þessar endurminningar ýfðust upp ógróin sár. Tárin tóku að streyma. Hún grét og grét eins og munaðarleysingi einn getur grátið. Það er svo óendanlega mikill sársauki í þeim gráti.<br> | Við þessar endurminningar ýfðust upp ógróin sár. Tárin tóku að streyma. Hún grét og grét eins og munaðarleysingi einn getur grátið. Það er svo óendanlega mikill sársauki í þeim gráti.<br> | ||
Eftir veginum kemur kona gangandi. Hún er um það bil að ganga framhjá, þegar hún heyrir grát barnsins.<br> | Eftir veginum kemur kona gangandi. Hún er um það bil að ganga framhjá, þegar hún heyrir grát barnsins.<br> | ||
„Hversvegna ertu að gráta, vina mín?“ spyr hún blíðlega.<br> | |||
„Ó, mamma mín, hversvegna varðstu að deyja?“ snökti Sara, án þess að taka eftir hinni vingjarnlegu konu við hlið sér.<br> | |||
Konan lagði hönd sína á höfuð Söru: | Konan lagði hönd sína á höfuð Söru: „Viltu koma heim með mér?“<br> | ||
Sara leit forviða upp.<br> | |||
Hún hafði oftast nær mátt sigla sinn eigin sjó og enginn sýnt henni vinahót.<br> | |||
Hún stóð á fætur og tók í hönd konunnar. Þær bar hratt yfir og innan lítillar stundar námu þær staðar fyrir utan lítið hús í útjaðri þorpsins. Þær stöppuðu af sér snjóinn og gengu inn.<br> | |||
Að innan hljómuðu glaðværir barnahlátrar. Þeir þögnuðu samt brátt, þegar umgangurinn heyrðist. Þrjú börn komu hlaupandi á móti ferðafólkinu.<br> | Að innan hljómuðu glaðværir barnahlátrar. Þeir þögnuðu samt brátt, þegar umgangurinn heyrðist. Þrjú börn komu hlaupandi á móti ferðafólkinu.<br> | ||
Þau heilsuðu mömmu sinni og litu forvitnisaugum til Söru.<br> | Þau heilsuðu mömmu sinni og litu forvitnisaugum til Söru.<br> | ||
| Lína 23: | Lína 26: | ||
Í einu horninu stóð grenitré og beið eftir að verða skreytt.<br> | Í einu horninu stóð grenitré og beið eftir að verða skreytt.<br> | ||
Við eldavélina stóð gamall maður og hellti uppá könnuna.<br> | Við eldavélina stóð gamall maður og hellti uppá könnuna.<br> | ||
„Gott kvöld, Anna mín,“ sagði hann „hefir þú jólagest með þér?“<br> | |||
„Já, pabbi, ég fann hana liggjandi í skafli við veginn. Þar hefði hún sjálfsagt helfrosið, hefði ég ekki fundið hana.“<br> | |||
„Guð blessi litla jólagestinn okkar,“ svaraði gamli maðurinn og kinkaði kolli til Söru. Nú kom einhver inn. „Guðs frið í bæinn,“ sagði hann. Þetta var maður Önnu.<br> | |||
„En hvað þú hefir skemmtilega jólagjöf með þér,“ mælti hann og leit vingjarnlega til Söru.<br> | |||
Hún hlustaði á allt þetta og vissi hvorki í þennan heim né annan.<br> | Hún hlustaði á allt þetta og vissi hvorki í þennan heim né annan.<br> | ||
Hversvegna voru allir svona góðir núna? Jú! Mamma hafði einhverntíma sagt, að á jólunum væru allir menn svo góðir, af því að þá fæddist Jesú-barnið.<br> | Hversvegna voru allir svona góðir núna? Jú! Mamma hafði einhverntíma sagt, að á jólunum væru allir menn svo góðir, af því að þá fæddist Jesú-barnið.<br> | ||
| Lína 43: | Lína 47: | ||
Hún er komin að húsinu í útjaðri þorpsins, sem við könnumst nú orðið við.<br> | Hún er komin að húsinu í útjaðri þorpsins, sem við könnumst nú orðið við.<br> | ||
Hérna er henni tekið með gleðiópi, eins og annarsstaðar.<br> | Hérna er henni tekið með gleðiópi, eins og annarsstaðar.<br> | ||
„Jæja, Doddi minn“, segir Helga, „hvað ætlar þú að gera við þinn seðil?“<br> | |||
„Ég ætla að kaupa mér kind,“ mælti Doddi, sem var 8 ára og þóttist töluverður maður.<br> | |||
„En þú Elsa mín?“ „Ég ætla að kaupa mörg kerti,“ svaraði Elsa, sem var ári yngri en Doddi og ekki eins mikil búmanneskja.<br> | |||
„En þú Lalli minn?“ „Ég ætla að geyma þá og kaupa mér feikna margt, þegar ég er orðinn stór,“ mælti Lalli.<br> | |||
„En nú sé ég ókunnugt andlit,“ mælti Helga og leit á Söru. „Hvað | |||
ætlar þú að gera við þína peninga ?“<br> | ætlar þú að gera við þína peninga?“<br> | ||
Sara varð snöggvast óttaslegin á svip. Síðan hvíslaði hún í eyra Helgu: | Sara varð snöggvast óttaslegin á svip. Síðan hvíslaði hún í eyra Helgu: „Ég ætla að gefa þá góðu konunni, sem hjálpaði mér.“<br> | ||
Gamla góða konan varð mjög snortin. Hún tók Söru í fang sér og þrýsti henni að sér. Síðan | Gamla góða konan varð mjög snortin. Hún tók Söru í fang sér og þrýsti henni að sér. Síðan kvaddi hún í flýti og fór. Sara hafði unnið verðlaunin. Anna tók hana sér í dótturstað, en árlega fékk hún meðgjöf með Söru frá Helgu.<br> | ||
Svona gaf Guð Söru litlu gott heimili.<br> | Svona gaf Guð Söru litlu gott heimili.<br> | ||
Hann er vinur og verndari munaðarlausra. (Stælt)<br> | Hann er vinur og verndari munaðarlausra. (Stælt)<br> | ||
:::Guðný Sigurmundard.<br> | :::[[Guðný Sigurmundsdóttir|Guðný Sigurmundard.]]<br> | ||
:::3. bekk. | :::3. bekk. | ||