„J.P.T. Bryde“: Munur á milli breytinga

Í kjölfar einokunarinnar neitaði Bryde að selja mönnum salt, en vildi fá allan fisk upp úr sjó. Þá stofnuðu menn pöntunarfélag til saltkaupa. Árið 1907 var boðað til almenns fundar vegna óánægju með verð á útfluttum og innfluttum vörum og var nefnd, sem skipuð var þeim [[Sigurður Sigurfinnsson|Sigurði hreppstjóra]], [[Þorsteinn Jónsson (Laufási)|Þorsteini í Laufási]] og [[Gísli Lárusson|Gísla Lárussyni]] í [[Stakkagerði]], falið að afla upplýsinga um vöruverð og semja um kaup á erlendum vörum og um sölu á innlendum vörum. Var sett á stofn pöntunarfélag. Þeir stóðu svo síðar að stofnun [[Kaupfélagið Herjólfur|Kaupfélagsins Herjólfs]].<br>  

Bryde hafði umráð Godthaabverzlunarstaðarins þar til 1. janúar 1904, er [[Gísli J. Johnsen]] fékk byggingu fyrir lóðinni með því skilyrði, að hann keypti af Bryde hús og stakkstæði, sem hann ætti á lóðinni. Á árinu 1902 hafði móðir Gísla, [[Anna Sigríður Árnadóttir Johnsen]], fengið byggingu fyrir hluta lóðarinnar fyrir hönd Gísla, sem ekki var orðinn myndugur. Þar hafði Gísli komið upp sölubúð, kola- og salthúsi og 2 fiskhúsum. Bryde hafði neitað að afhenda lóðina og viljað sameina hana Garðsverzlunarlóðinni 1899, en amtmaður leit svo á, að hann hefði nægar lóðir fyrir sinn rekstur og var lóðin af honum tekin.<br>

Verzlunarrekstur Bryde varð fyrir áföllum um aldamótin nítján hundruð. Það tók því að halla undan fæti fyrir honum eins og mörgum selstöðukaupmönnum á því skeiði. Við andlát hans var verzlunin að þrotum komin.<br>

Eftir dauða J. P. T. Bryde 13. apríl 1910 fékk kona hans leyfi til að sitja í óskiptu búi og rak verzlunina áfram í félagi við son sinn Herluf Ingjald þar til fyrirtækið varð gjaldþrota. Verzlunin var seld H. P. Duus í Reykjavík 1917, en aðaleigandi þess fyrirtækis var þá Ólafur Ólafssen kaupmaður. Rak hann verzlunina skamma stund og seldi hana og allar eignir fyrirtækisins [[Kaupfélagið Fram|Kaupfélaginu Fram]] með afsali 18. september 1917. <br>