„Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 2007/Minning látinna“: Munur á milli breytinga

<big>'''Atli Elíasson'''</big><br>

'''F. 15. desember 1939 - D. 6. maí 2006'''<br>

 

Atli Elíasson fæddist í Varmadal við Skólaveg, í Vestmannaeyjum 15. desember 1939. Hann lést hinn 6. maí 2006. Hann var sonur hjónanna Elíasar Sveinssonar, skipstjóra f. 8. september 1910, d. 1988, og Evu Liljan Þórarinsdóttur, f. 18. febrúar 1912. sem nú býr á Hraunbúðum. Systkini Atla eru: Sigurður Sveinn, f. 1936, Una Þórdís, f. 1938, Hörður, f. 1941, Sara, f. 1943, Sævaldur, f. 1948, og Hjalti, f. 1953.<br>

Frímannsdóttir, f. 15. mars 1941. Börn þeirra eru: 1) Aldís, f. 4. jan. 1960, 2) Elías, f. 29. mars 1961, 3) Freyr, f. 20. nóvember 1966. Barna- og barna- barnabörn á lífi eru 11.<br>

Atli ólst upp í foreldrahúsum, en fór í sveit á sumrin, eins og algengt var á þeim tíma. Hann hóf sjómennsku sína árið 1955 á sumarsíldveiðum hjá nágranna okkar af Skólaveginum, Steina á Sjöfninni Ve 37 og einnig var hann með honum á síld sumarið 1957. Næstu sumur var hann á Sjöstjörnunni Ve 92 með föður okkar og einnig á haustin, m.a. á reknetum. Var á þeim tíma algengt að hluti áhafnarinnar á síldveiðunum væru unglingsstrákar eins og hann, í bland við eldri og reyndari sjómenn. Seinna var hann í frystihúsavinnu og þar kynntist hann verðandi eiginkonu sinni. Búskap hófu þau í heimabæ hennar á Selfossi, þar sem Atli lærði húsasmíði. Fluttu þau síðan um skamman tíma til Njarðvíkur, en hugurinn kallaði heim og fluttu þau til Eyja, þar sem Atli fór á ný á sjóinn með föður okkar á Stefáni Þór Ve 150, en síðar var hann um nokkurra ára skeið með Guðmundi Inga á Hugni II Ve 55, sem þá var nýlegur og var eitt af toppplássunum í Eyjaflotanum, eins og allar götur síðan. Minntist hann sjómennskuáranna alla tíð síðan með mikilli gleði. Hann keypti Steypustöðina í Vestmannaeyjum ásamt mági sínum Birni Baldvinssyni, Jóhannesi Kristinssyni og Jóni Óskarssyni árið 1968 og starfaði hann þar allar götur síðan, alveg þar til hún var seld árið 2005. Fækkaði eigendunum með árunum og áttu þeir Jón Steypustöðina tveir mörg síðustu árin. Var Atli ávallt kenndur við Steypustöðina eða Varmadal. Við eldsumbrotin árið 1973 tók hann þátt í björgunarstarfinu og í framhaldinu fór hann að vinna hjá Viðlagasjóði og stjórnaði meðal annars hreinsunarstarfinu í bænum ásamt fleiri. Þegar því var að mestu lokið fór hann á ný í Steypustöðina, enda full þörf á. Á yngri árum stundaði hann frjálsar íþróttir með félagi sínu Knattspyrnufélaginu Tý og var hann alla tíð harður Týrari, eins og sagt er. Voru þær ófáar stundirnar sem hann lagði af mörkum fyrir félagið. Tók hann þátt í þrettándagleðinni alveg fram á fullorðinsár. Átti hann þar sinn fasta stað í blysförinni. Hann gerðist félagi í Kíwanisklúbbnum Helgafelli árið 1971 og gegndi þar ýmsum embættum, háum sem lágum allar götur síðan, innan bæjar og á landsvísu. Það sama átti við þar, hann var ólatur við að leggja sitt af mörkum til uppbyggingar starfsins. Á seinni árum hóf hann að stunda golfíþróttina, ásamt eiginkonu sinni. Eins og annað sem Atli tók sér fyrir hendur, þá var ekki slegið slöku við. Áhuginn var brennandi og valdist hann meðal annars til trúnaðarstarfa í stjórn Golfklúbbsins. Stundaði hann golfið eins lengi og hann gat, vegna veikindanna sem hann að lokum varð að lúta í lægra haldi fyrir. En hann fylgdist vel með og var hugurinn áreiðanlega oft meðal félaganna inni á golfvelli. Atli var mikill húmoristi, var alla tíð kátur og léttur í lund, eins og fleiri af skyldmennum hans og þeir sem með honum unnu báru honum afar vel söguna, bæði sem félaga og vinnuveitanda. Margir þeirra unnu hjá honum áratugum saman. Það segir sína sögu um góðan dreng.<br>

Blessuð sé minning hans.<br>

<div style="text-align: right; direction: ltr; margin-left: 1em;">'''Sævaldur Elíasson'''</div><br>