„Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 1994/Fiskmarkaður Vestmannaeyja“: Munur á milli breytinga

'''Snorri Jónsson'''

Það var á útmánuðum 1991 að við félagarnir Sigurður Gísli Þórarinsson og undirritaður, Snorri Jónsson, fórum að ræða þann möguleika hvort ekki væri tímabært að reyna að opna fiskmarkað hér í Eyjum. Við rákum þá hvor sitt útflutningsfyrirtækið hér í bæ en vorum farnir að selja fisk bæði innan bæjar og upp á land án þess að hafa nokkra greiðslutryggingu. Þar sem okkur fannst þetta óvarlegt og ótryggt gagnvart útgerðum þeim sem við seldum fyrir ræddum við þetta oft á bryggjunum og bar allt að sama brunni, okkur fannst að þetta væri möguleiki. Hér hafði verið rekinn fiskmarkaður um nokkurra mánaða skeið tveimur árum fyrr, en hann hafði vantað tengsl upp á land því of fáir kaupendur voru á eyjunni. Eitt af því fyrsta sem ég athugaði var hvort Herjólfur, og þá sérstaklega nýr Herjólfur, mundi flytja fisk til meginlandsins ef hann seldist þangað. Svarið var jákvætt en það gekk illa að fá fiskinn fluttan þegar að kom og gekk svo langt að einu sinni var fullum vagni, sem búið var að koma um borð og ganga frá, ekið aftur í land hér og fiskurinn skilinn eftir. En þetta er nú liðin tíð og ætla má að flesta virka daga fari einhver fiskur milli lands og eyja með Herjólfi. Um tengslin við markaði uppi á landi þarf vart að fjölyrða, því nær öruggt má telja að enginn möguleiki væri á að starfrækja markað hér í Eyjum án þessara tengsla því kaupendur hér eru fáir, en með þessum tengingum margfaldast fjöldi þeirra.<br>