„Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 1983/ Minning látinna“: Munur á milli breytinga

Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 1983/ Minning látinna (skoða efni)

Útgáfa síðunnar 4. janúar 2017 kl. 09:18

18 bæti fjarlægð , 4. janúar 2017

ekkert breytingarágrip

MyndræntWiki-texti

Karibjarna2

1.368

breytingar

@@ Lína 140: / Lína 140: @@
 Valtýr Óskar hét hann fullu nafni. Hann var fæddur að Önundarhorni undir [[Austur-Eyjafjöll|Austur-Eyjafjöllum]], en fluttist með foreldrum sínum, aðeins fárra vikna gamall, til Vestmannaeyja. Foreldrar hans voru Auðbjörg Valtýsdóttir og Ólafur Eyjólfsson. Óskar ólst upp hjá foreldrum sínum á [[Garðsstaðir|Garðstöðum]], ásamt bróður sínum, Jóni Guðleifi og uppeldisbróður, Eyjólfi Jónssyni, en hann lést árið 1959. Fjölskyldan var alltaf kennd við Garðstaði.<br>
 Óskar kvæntist Rut Ágústsdóttur frá [[Varmahlíð]] þann 28. des. 1940, hinni mestu ágætiskonu, sem stóð við hlið manns síns, traust og róleg, alla tíð. Það er mikils virði, ekki hvað síst þegar heilsuleysi steðjar að. Þau eignuðust fjögur börn, tvö þeirra búsett í Vestmannaeyjum. Þau eru: Ágúst, kvæntur Oddfríði Guðjónsdóttur, þau eiga þrjár dætur og tvö dótturbörn; og Ólöf, gift [[Haraldur Gíslason|Haraldi Gíslasyni]], þau eiga þrjár dætur. Tvær dæturnar búa í Kópavogi: Edda, gift Sigurði Jónssyni, þau eiga þrjú börn; og Eygló, gift Ragnari Lárussyni, þau eiga tvö börn.<br>
-Á æskuheimili Óskars, að [[Garðsstaðir|Garðstöðum]], var tvíbýli. Þar ríkti mikil eindrægni og samhugur meðal fólksins, sem lengst af var margt og í þröngum húsakynnum. Ég hygg að margir hafi ruglast á, hvað voru systkin, eða hver voru frændsystkin, af barnahópnum. Ríkir alltaf systkinakærleikur þarna á milli, enn þann dag í dag, þó langt sé síðan leiðir skildu. Eins og að líkum lætur var aðalleikvangur drengjanna hafnarsvæðið og bryggjurnar, þar sem það var næsta nágrenni, ásamt pöllunum og aðgerðarkrónum, sem náðu sem sagt upp á hlað á Garðstöðum. Þarna var líf, fjör og athafnasemi mikil á vetrarvertíðum og reyndar allan ársins hring. Það má geta sér til, að fjörmikla og heilbrigða drengi, sem lifðu og hrærðust í því andrúmslofti, sem þarna ríkti, langaði fljótt að hasla sér völl á meðal sjómanna, sem þeir hafa vafalítið litið á sem hetjur, marga hverja. Sennilega hafa þeir hlýtt á marga ferðasöguna, þegar karlarnir stóðu undir gaflinum á [[Geirseyri]] eða þegar þeir sátu á Drífandagarðinum og strákarnir voru að sniglast í kringum þá.<br>
+Á æskuheimili Óskars, að Garðstöðum, var tvíbýli. Þar ríkti mikil eindrægni og samhugur meðal fólksins, sem lengst af var margt og í þröngum húsakynnum. Ég hygg að margir hafi ruglast á, hvað voru systkin, eða hver voru frændsystkin, af barnahópnum. Ríkir alltaf systkinakærleikur þarna á milli, enn þann dag í dag, þó langt sé síðan leiðir skildu. Eins og að líkum lætur var aðalleikvangur drengjanna hafnarsvæðið og bryggjurnar, þar sem það var næsta nágrenni, ásamt pöllunum og aðgerðarkrónum, sem náðu sem sagt upp á hlað á Garðstöðum. Þarna var líf, fjör og athafnasemi mikil á vetrarvertíðum og reyndar allan ársins hring. Það má geta sér til, að fjörmikla og heilbrigða drengi, sem lifðu og hrærðust í því andrúmslofti, sem þarna ríkti, langaði fljótt að hasla sér völl á meðal sjómanna, sem þeir hafa vafalítið litið á sem hetjur, marga hverja. Sennilega hafa þeir hlýtt á marga ferðasöguna, þegar karlarnir stóðu undir gaflinum á [[Geirseyri]] eða þegar þeir sátu á Drífandagarðinum og strákarnir voru að sniglast í kringum þá.<br>
 Óskar hóf sjómennskuferil sinn aðeins 15 ára gamall. Sjómennskan varð síðan hans ævistarf á meðan heilsan entist eða í 35 ár. Vélstjórapróf tók hann 17 ára gamall og gerðist þá fljótlega vélstjóri á vélbátum. Skipstjórnarpróf tók hann svo 1939. Gerðist hann skipstjóri á v.b. Nönnu árið 1943. Þar með hófst happasæll skipstjórnarferill hans. Með Nönnu var hann í þrjú ár og gekk vel. En árið 1947 verða þáttaskil, því þá kaupir hann v.b. Sigurfara í sameign með Einari Sigurjónssyni. Eftir það var hann formaður á eigin útgerð, aflaði vel og hélst ávallt vel á mannskap. Sigurfari fórst í róðri þann 14. apríl 1951, en mannbjörg varð. Óhapp þetta létu þeir félagar ekki á sig fá og var fjarri þeim að leggja árar í bát. Þeir keyptu annan Sigurfara, stærri og betur útbúinn. Með hann var svo Óskar, þar til hann neyddist til að fara í land sökum heilsubrests. Það var um áramót 1967. Það var honum ekki sársaukalaust að fara í land og hætta til sjós, enda var hugur hans mikið bundinn við sjóinn og höfnina alla tíð.<br> Síðari árin gegndi Óskar húsvarðarstarfi hjá útibúi Útvegsbankans í Vestmannaeyjum. Þar undi hann sér vel, það átti vel við hann að vera á vinnustað með mörgu fólki. Hann var mannblendinn maður, alltaf jákvæður og lífsglaður, þrátt fyrir margra ára baráttu við sjúkdóma. Hjálpfús var hann við þá, sem minna máttu sín, og eljumaður að upplagi og átti því bágt með að vera iðjulaus. Það var fjarri skapi hans að vera með úrtölur eða hlífa sér. Ég býst við, og raunar veit, að honum hefur verið að skapi að hverfa af lífssviðinu á þann hátt sem varð. Hann vildi ekki þurfa að vera upp á aðra kominn.<br>
 Ég veit að það eru margir, sem sakna hans sárt, ekki hvað síst öll afabörnin, sem áttu hug hans og hjarta. Ég held ég ljúki þessu og lýsi honum best með þessum orðum: „Hann var drengur góður."<br>

„Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 1983/ Minning látinna“: Munur á milli breytinga

Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 1983/ Minning látinna (skoða efni)

Útgáfa síðunnar 4. janúar 2017 kl. 09:18

Leiðsagnarval