„Sögur og sagnir úr Vestmannaeyjum/Ekki eru allt selir sem sýnist“: Munur á milli breytinga

Áður fyrr var svo háttað um allan reka í Vestmannaeyjum, að sá, sem fyrstur fann, hlaut happið. Var því mikið kapp um rekagöngur. Venjulega var farið í þær fyrir dögun, svo aðrir yrði ekki fyrri á rekann. [[Ofanbyggjarar]] gengu á reka í [[Klauf]]inni, [[Víkin]]ni og [[Brimurð]]. — Einhverju sinni fór bóndi af einhverjum bænum [[fyrir ofan Hraun]] fyrir dag á reka suður eftir eins og venja var. Hann kom ekki heim aftur um daginn, og var þá farið að leita hans. Fannst hann meðvitundarlaus og mállaus, liggjandi fyrir ofau [[Klaufarskálin]]a. Dó hann skömmu síðar, og fékk ekki málið fyrir andlátið, nema hvað menn þóttust heyra, að hann segði, þegar reynt var að spyrja hann þess, hvernig hann hefði orðið svo á sig kominn: „Það eru ekki allt selir, sem sýnist.“<br>

(Sögn [[Guðríður Bjarnadóttir|Guðríðar Bjarnadóttur]] í [[Brautarholt]]i.)