„Blik 1972/Kvæðið Páll Bjarnason, skólastjóri“: Munur á milli breytinga

<br>

<br>

(Einn af nemendum Páls skólastjóra Bjarnasonar frá Stokkseyrarárunum var Einar M. Jónsson, kennari og stúdent, sem síðast á æviferli sínum var skólastjóri iðnskólans á Reykjalundi. Hann var skáld og gaf út þrjár ljóðabækur. Ein ljóðabókin hans, ''Brimar á skerjum'', kom út árið 1946. Eitt kvæðið þar heitir ''Páll Bjarnason skólastjóri''. Þar drepur skáldið á starf skólastjóra, er hann gengur með nemendur sína um Stokkseyrarfjörur og kynnir þeim gróðurinn og dýralífið í sjónum þar við ströndina, en hann var vel að sér í öllum greinum náttúrufræðinnar og unnandi þeirra fræða.  <br>

Þá minnist skáldið þess, er skólastjóri gengur með nemendur sína á Grænuborg, sem er hæð upp af (norður af) Stokkseyrarþorpinu. Þaðan gefur að lita víðáttumikinn og fagran fjallahring í björtu veðri. Þessar ferðir skáldsins urðu því ógleymanlegar. Allra fyrst minnist skáldið litla skólahússins á Stokkseyri, sem byggt var um eða rétt eftir aldamótin og var kallað Götuhúsaskóli. Ég minnist þessa skólahúss frá ferðum mínum með nemendur mína á styrjaldarárunum. Þá ferðuðumst við til Stokkseyrar á vélbátnum Gísla J. Johnsen undir stjórn [[Sigurjón Ingvarsson|Sigurjóns Ingvarssonar]], hins reynda sjómanns og skipstjóra, og gistum þá í þessu skólahúsi, þegar við urðum knöpp fyrir og þurftum að bíða byrjar heim. Þ.Þ.V.)