„Blik 1976/Atorku- og gæðakonu minnzt“: Munur á milli breytinga

Franskar skútur voru þarna úti fyrir á víð og dreif á færafiski, sumar djúpt úti, aðrar grynnra. Sunnan-átt var á. Frönsku skútukarlarnir hengdu oft sjóstakka sína og sjóhatta til þerris á slár eða í stög. Stakkur og sjóhattur fuku út á sjó fyrir sunnan vindinum og þá rak á land." Þetta sagði [[Hannes Sigurðsson]], fyrrv. formaður í Holtsvör og síðan bóndi á [[Steinsstaðir|Steinsstöðum]] og svo [[Brimhólar|Brimhólum]] í Vestmannaeyjum um tugi ára. Og svo gerðist þetta á hinu rétta augnabliki, að stakkurinn og sjóhatturinn fuku og þá bar að landi á þeirri stundu eða svo, þegar [[Katrín Unadóttir]] þurfti þeirra svo sárt með til þess að geta innt af hendi miskunnarverkið við foreldra sína. Tilviljun, segja sumir; kraftaverk, segja aðrir, sem trúa því að kraftaverk hafi gerzt og geti gerzt. Hverju trúir þú, lesari minn góður? Eg á mína sannfæringu.