„Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 1995/ Minning látinna“: Munur á milli breytinga

[[Sigurjón Gottskálksson|Diddi í Hraungerði]], eins og Vestmanneyingar kölluðu hann, var fæddur í Vatnshól í A-Landeyjum 21. mars 1910 og lést í Sjúkrahúsi Vestmannaeyja 13. febrúar 1995. Foreldrar hans voru Gottskálk Hreiðarsson frá Stóru-Hildisey í A-Landeyjum og Sigurbjörg Sigurðardóttir frá Hvammi undir Eyjafjöllum. Diddi var yngstur fjögurra systkina. Elstur var Sigurður, lengst af bóndi á Kirkjubæ hér í Eyjum, næstelstur var Hreiðar sem bjó í Mosfellssveit og næstyngst var systirin Ragnhildur sem dó hvítvoðungur.<br>

Þegar Diddi var nokkurra mánaða gamall dó móðir hans, og tveggja ára gamall fluttist hann til Vestmannaeyja og ólst þar upp í Hraungerði hjá föður sínum og Ingibjörgu Jónsdóttur frá Hólmahjáleigu í A-Landeyjum, síðari konu Gottskálks.<br>

Þegar eldgosið varð fór Hraungerði undir hraun, en þá hafði Diddi verið þar einn í nokkur ár eftir að systkinin dóu. Þá keypti hann íbúð í blokkinni við Hástein og bjó þar til síðasta árs þegar hann fluttist á Hraunbúðir, dvalarheimili aldraðra. Hann var nokkum tíma á Sjúkrahúsi Vestmannaeyja vegna fótasárs, en að öðru leyti mjög vel á sig kominn. Dauðdagi hans varð þar snöggur og fyrirvaralaus þegar hann var að búa sig til svefns.<br>

Faðir minn og Diddi voru jafnaldrar og æskufélagar og vinir alla tíð meðan báðir lifðu. Þeir fóru eins fljótt og þeir gátu á sjó og til lunda með feðrum sínum til skiptis. Einnig í úteyjaferðir að sinna sauðfé. Stundum, núna seinni árin, var Diddi að segja mér frá þessu.<br>

'''Fæddur 29. júní 1931 - Dáinn 9. sept. 1994'''

Snemma hneigðist hugur hans að vélum og veturinn 1949-50 sótti hann vélstjóranámskeið sem Fiskifélag Íslands stóð fyrir hér í Eyjum á þessum tíma. Þá var hann 19 ára gamall. Það er vægt til orða tekið að segja að vélstjóraferill hans hafi verið gifturíkur, enda Eggert með eindæmum handlaginn og natinn við vélar og ýmis tæki.<br>

Eggert kvæntist 4. júlí 1953 Sigrúnu A. Þórmundsdóttur og eignuðust þau tvö myndarbörn, Halldóru Birnu og Jónas Kristin.<br>

'''Fæddur 13. des. 1918 - Dáinn 31. mars 1994'''

Hann ólst upp í foreldrahúsum á [[Fagrafell|Fagrafelli]] við Hvítingaveg. Skólaganga hans var ekki löng eins og algengt var á þessum tíma enda heillaði sjórinn og iðandi athafnalíf þótt heimskreppan stæði sem hæst á unglingsárum hans. Hann fór ungur að vinna við útgerð föður síns, enda nóg að starfa á svo stóru heimili þar sem oft voru allt að tuttugu manns yfir vertíðina og aðkomumenn bjuggu á heimili útgerðarmannsins. Þórður faðir hans hans heyjaði m.a. í [[Ystiklettur|Ystakletti]] og má geta nærri að Björn og bræður hans hafa þurft að taka til hendinni við að draga björg í bú. Björn var ekki gamall er hann fór að stunda sjóinn með föður sínum á bát hans, vb. Lítillát, fyrst sem háseti og síðan vélstjóri. Björn eignaðist vb. [[Happasæll VE|Happasæl]] árið 1941 ásamt Þórði bróður sínum og hóf þá formannsferil sinn. Gerðu þeir bátinn út um tíma frá Þórshöfn á Langanesi og víðar. Eftir það var hann formaður á vb. Ingólfi.<br>

Björn fluttist frá Vestmannaeyjum á stríðsárunum og reri frá Grindavík í nokkur ár. Árið 1947 varð hann formaður á vb. Grindvíkingi, en það var glæsilegur nýsmíðaður bátur og var Björn einn eigendanna. Hann var formaður á Grindvíkingi í nokkur ár bæði á vertíð og á síldveiðum fyrir Norðurlandi. Björn var mikill aflamaður og eina vetrarvertíð varð hann aflahæstur yfir landið.<br>

[[Þorgils Bjarnason]] var fæddur á Ásólfsskála í Vestur-Eyjafjallahreppi þann 9. sept. 1905. Foreldrar hans voru Ólöf Bergsdóttir og Bjarni Bjarnason og var Þorgils yngstur í hópi átta systkina.<br>

Árið 1924 kom Gilsi hingað í fyrsta sinn og vann sem vertíðarmaður hjá Magnúsi á Felli. Vann í aðgerð en fór fljótlega að stunda sjóinn. Fluttist síðan hingað alkominn 1930.<br>

Þegar systir Þorgils og fjölskylda hennar fluttist til Reykjavíkur árið 1945 fór hann til heitkonu sinnar, Guðrúnar, sem var frá Gerðarkoti í Vestur-Eyjafjarðahreppi. Bjuggu þau hjá bróður Guðrúnar, Björgvini Jónssyni útgerðarmanni, til ársins 1952 er þau fluttust í austurenda [[Fagurhóll|Fagurhóls]], Strandvegi 55.<br>

Þessi ár var Gilsi alltaf á sjó og stundaði hefðbundna vertíðarróðra. Honum leið hvergi betur en á sjó. Þótti honum þetta skemmtileg vinna og þá sérstaklega síldveiðin. Var hann meðal annars á Ísleifi III., Jóni Stefánssyni og Helga Helgasyni.<br>

'''Fæddur 17. jan. 1911 - Dáinn 22. sept. 1994'''

Það var erfitt að vinna fyrir heimilinu á þesum tíma, börnin voru fjögur og það elsta aðeins fjögurra ára. Það varð úr að faðir minn var sendur tvö sumur í röð, þá aðeins 6 og 7 ára gamall, í sveit hjá óvandabundnu fólki þar sem hann varð oft á tíðum að vinna erfið verk ofvaxin litlum dreng.<br>

Þegar faðir minn var átta ára var hann tekinn í fóstur á gott heimili hjá frænku sinni Oddnýju Jónsdóttur í Kerlingardal í V-Skaftafellssýslu.<br>

'''Fæddur 9. sept. 1916. - Dáinn 7. des. 1994.'''

Fregnin um andlát Gunnars hefði ekki átt að koma á óvart, aldurinn orðinn nokkuð hár, og heilsan farin að bila. En það er eins og maðurinn með ljáinn komi alltaf á óvart, ekki síst þegar það gerist snögglega og án verulegs aðdraganda. Svo fór með Gunnar, hann reis upp frá matarborðinu, en hneig svo niður og var allur. Hljóðlátt og án alls umstangs, en þannig var líf hans. Hann var ekki mikið fyrir að láta hafa fyrir sér.<br>

Gunnar var Vestmanneyingur, fæddur þar og uppalinn, á eyjunni fögru þar sem allt snýst um hafið og það sem það gefur af sér. Það var ekki um sérlega margt að velja fyrir efnalitla unga menn á fyrri hluta þessarar aldar, annað hvort að koma sér á brott, upp á fastalandið, eða snúa sér að sjónum. Og það var það sem Gunnar gerði, sjómennska varð hans aðalævistarf. Hann stundaði sjóinn á fiskiskipum, smáum og stórum, frá Eyjum og frá Reykjavík. Gunnar var frábær sjómaður, skyldurækinn og harðduglegur, enda eftirsóttur í skiprúm. Í landi átti hann lengst af öruggt og gott heimili í litla húsinu sem foreldrar hans áttu við Heimagötu, [[Dvergasteinn|Dvergasteini]]. En örlög þessa sögufræga húss urðu, eins og svo margra annarrra húsa í Eyjum, að grafast undir tugi metra þykku hraunlagi.<br>

'''Fæddur 16. febrúar 1936 - Dáinn 7. ágúst 1994'''

Steinar vitnaði oft í siglingarnar og hvernig heimurinn hefði komið honum fyrir sjónir. Það voru fróðlegar frásagnir. Tíðrætt var honum um siglingarnar til gamla Sovéts og hafði hann frá mörgu að segja. Hann talaði oft um það að þeir sem væru hallir undir stjórnarfarið og ráðamenn austantjalds þess tíma hefðu gott af því að fara og skoða með eigin augum þá eymd sem þjóðirnar bjuggu við. Það hlyti að hafa áhrif á þá sem nærri kæmu og vart líklegt að þeir hinir sömu myndu hampa slíkum aðstæðum og biðja um það sér og löndum sínum til handa.<br>

Seinasta áratuginn starfaði Steinar í landi sem verkamaður og þá lengst af í Vinnslustöðinni.

'''Fæddur 29. okt. 1951 - Dáinn 26. febr. 1995'''

Ekki er hægt að minnast á Gunnar nema tala um Ágúst tvíburabróðir hans líka því þeirra samband var svo mikið að þar sem annar var, þar var hinn líka. Þetta sýndi sig best þegar Gústi krækti sér í skátastelpu úr Vestmannaeyjum, þá gerði Gunnar það líka. Báðir urðu þeir á skömmum tíma eins og innfæddir eyjapeyjar geta bestir orðið. Á æskuárum myndaðist sterkur hópur vina og leikbræðra í hverfinu, en aðalleiksvæðið var á Skólavörðuholtinu. Oft var gaman og mikið hlegið þegar þeir bræður voru að rifja upp alls konar atvik og prakkarasögur frá þessum árum.<br>

Aðalstarf Gunnars var trésmíði sem hann lærði hjá föður sínum. Hér í Eyjum vann hann um tíma hjá Ístaki, Vestmannaeyjabæ og Erlendi Péturssyni, en lengst, eða um 18 ár, hjá Hraðfrystistöðinni og Ísfélaginu eftir sameiningu. Ef Gunnar tók að sér verk, hvort sem það var fyrir vinnuveitandann eða vini og kunningja, svo sem eitt sólhús eða bílskúr, þá var verkið klárað til enda og ekkert málæði þar um, en húmorinn var alltaf á sínum stað.<br>

Hann vann sér traust allra sem kynntust honum og í félagsstarfinu, bæði í Lions og Íþróttafélaginu Þór, var hann vel virkur og átti þar fjölda vina.<br>

Fyrsta smjörþef af sjómennsku fékk Gunnar árið 1971 þegar hann réðst sem háseti á Selána eitt sumar og sigldi á Evrópuhafnir. Árið 1991 réðst hann svo á nótaskipið Sigurð Ve og var þar öll úthöld síðan, en vann við smíðar þess á milli hjá sínum trausta vinnuveitanda Sigurði Einarssyni.<br>

Blessuð sé minning um góðan dreng.<br>

'''Hilmir Högnason'''

'''F. 31. des. 1944 - Dáinn 19. júni 1994.'''

Róbert ólst upp á Seyðisfirði og í Færeyjum og þar sleit hann barnsskónum. Hann ólst upp við ástríki foreldra sinna í faðmi stórrar fjölskyldu, en hann átti átta systkini og var næstelstur þeirra.<br>

Hann fluttist til Vestmannaeyja með fjölskyldu sinni um 1960 og hóf þá fljótlega störf hjá Fiskiðjunni hf. hér í bæ og starfaði þar að mestu um 20 ára skeið, þó ekki samfellt.<br>

Palli ólst upp í góðum og tilþrifamiklum bræðrahópi. Stundum gegndu þeir nafni allir fyrir einn og einn fyrir alla: Óli, Kalli, Rabbi, Mari, Már og Palli, fullu nafni Hjörleifur Már Erlendsson, Marinó Hafsteinn Andreasson, Karl Valur Andreasson, Óli Markús Andreasson og Þórir Rafn Andreasson. Móðir þeirra, Guðbjörg Sigurðardóttir, var kjarnakona, en þótt oft væri erfitt í ári á heimilinu auðnaðist húsmóðurinni alltaf að eiga mat handa strákunum sem allir voru hörkuduglegir og listrænir. Þetta var fátækt fólk með stórt hjartalag og kom sér áfram af miklum dugnaði og elju, með vinarþel í buddu stað, þegar lagt var í hann á eigin ábyrgð.

Palli gekk aðeins í barnaskóla, en tók strangar lotur í lífsins skóla og fór ekkert alltof vel út úr því þar sem hann ánetjaðist Bakkusi ungur og rauf ekki þau bönd meðan heilsa entist. Palli var ákaflega handlaginn og oft gott að vinna á móti honum sökum hæfileika hans og þess að hann var örvhentur. Hann stundaði öll störf til sjós og lands og fetaði lífsins fábreytta farveg hávaðalaus í garði samfélagsins.<br>

Megi góður Guð geyma hann, megi minningin um góðan dreng gefa eftirlifandi hlýju og gleði.<br>

'''Páll Helgason'''