„Ólafur Ástgeirsson“: Munur á milli breytinga

[[Mynd:LafurÁstgeirsson.jpg|thumb|300px|Ólafur Ástgeirsson]]

'''Ólafur Ástgeirsson''' Óli í Bæ, eða Óli í Litlabæ, eins og hann var oftast kallaður, var fæddur í [[Litlibær|Litlabæ]] í Vestmannaeyjum 3. ágúst 1892 og lést 8. apríl 1966. Hann var sonur þeirra [[Kristín Magnúsdóttir|Kristínar Magnúsdóttur]] og [[Ástgeir Guðmundsson|Ástgeirs Guðmundssonar]] skipasmiðs.  

Síðari kona Ólafs var [[Guðrún Sigurðardóttir]] f. 1920, d. 1993.

Sonur þeirra er: [[Kristinn R. Ólafsson|Kristinn R]].

Eplið féll ekki langt frá eikinni því snemma varð ljóst að Óli myndi feta í fótspor föður síns enda var hann orðinn lagtækur smiður strax sem smápeyi. Um fermingaraldurinn fór hann að smíða með föður sínum og innan við títugt var hann farinn að smíða sjálfstætt. Alltaf vann hann einn við smíðarnar sem hann stundaði allt til dánardægurs. Ekki er með vissu vitað hver marga báta Óli smíðaði á lífsleiðinni, sjálfur taldi hann að þeir myndu nær 400 og er með ólíkindum að einn maður skuli hafa afkastað slíku.  Bátasmíðarnar voru nefnilega ekki aðalstarf Óla, hann var sjómaður í nær sextíu ár og stundaði bátasmíðina í hjáverkum, í skammdeginu og yfir haustmánuðina, fram að vertíðarbyrjun, oftast við slæmar aðstæður, undir [[Skiphellar|Skiphellum]] eða í fiskikróm.  Bátarnir, sem Óli í Litlabæ smíðaði, þóttu afbragðs sjóskip. Langt fram eftir síðustu öld voru svonefndir skjögtbátar notaðir til að ferja línubjóð út í báta sem lágu á bóli. Einnig voru skjögtbátarnir notaðir þegar farið var upp í Landeyjasand. Óli smíðai marga tugi af skjögtbátum og um 1930 breytti hann lagi þeirra, gerði þá léttari til róðurs og setnings og þótti það mikil framför.