„Magnús Stefánsson (Örn Arnarson)“: Munur á milli breytinga

Magnús var mjög dulur framan af ævi hvað snerti birtingu ljóða sinna og jafnvel að hann stundaði ljóðagerð. Eitthvað mun hann hafa ort í skólablöð á fyrri árum, en fyrstu kvæði birti hann í Eimreiðinni 1920 undir dulnefninu Örn Arnarson. Loks 1924 kom út ljóðabókin ''Illgresi'' og var það aðallega fyrir atbeina [[Kristinn Ólafsson | Kristins Ólafssonar]], þá verðandi bæjarstjóra í Eyjum. Auk þess birti hann kvæði í tímaritum og blöðum. Frá 1935 átti Magnús við veikindi að stríða, fékk hjartabilun og varð þaðan af lítt vinnufær. Árið 1936 fékk hann 1000 króna skáldastyrk og kom það sér vel í veikindum hans. Var styrkurinn veittur án umsóknar. Er talið, að þingmenn hafi fengið í hendur kvæðið um Stjána bláa og það ráðið úrslitum. Styrknum hélt hann síðan og var hann hækkaður í 1800 krónur 1940.<br>