„Blik 1936, 3. tbl./Sjómannskonan“: Munur á milli breytinga

Úr Heimaslóð, Sögusetri Vestmannaeyja
Fara í flakk Fara í leit
(Ný síða: SJÓMANNSKONAN Ein í svölum aftanblænum úti sjómannskonan stóð; mann sinn á hún úti á sænum, ötull fiskar hann á lóð; fjögur á hún börn í bænum, björt á svi...)
 
 
(7 millibreytingar ekki sýndar frá 2 notendum)
Lína 1: Lína 1:
SJÓMANNSKONAN
[[Blik 1936|Efnisyfirlit 1936]]


Ein í svölum aftanblænum


úti sjómannskonan stóð;


mann sinn á hún úti á sænum,
::::<big><big>'''Sjómannskonan'''</big><br>


ötull fiskar hann á lóð;


fjögur á hún börn í bænum,
:::Ein í svölum aftanblænum


björt á svip og æskurjóð.
:::úti sjómannskonan stóð;


:::mann sinn á hún úti á sænum,


:::ötull fiskar hann á lóð;


Ef ad vindur ólmur þýtur,
:::fjögur á hún börn í bænum,


eða dökknar himininn,
:::björt á svip og æskurjóð.


svefns né værðar vart hún nýtur,


var svo og í þetta sinn.
 
:::Ef að vindur ólmur þýtur,
 
:::eða dökknar himinninn,
 
:::svefns né værðar vart hún nýtur,
 
:::var svo og í þetta sinn.
   
   
Andvarpandi upp hún lítur:
:::Andvarpandi upp hún lítur:
 
:::»Æ, hve syrtir, drottinn minn!«


»Æ, hve syrtir, drottinn minn!«




:::Öldur dans með ströndum stíga,


Öldur dans með ströndum stíga,
:::stormur þeytti lúður sinn.


stormur þeytti lúður sinn.
:::Og í hafið hlaut ad síga


Og í hafið hlaut ad síga
:::hlaðinn fiskibáturinn.


hlaðinn fiskibáturinn.
:::Bylgjur rísa, bylgjur hníga,


Bylgjur rísa, bylgjur hníga,
:::beljar næturvindurinn.


beljar næturvindurinn.




:::Ein í svölum aftanblænum


Ein í svölum aftanblænum
:::ekkjan föl og döpur stóð.


ekkjan föl og döpur stóð.
:::Fjögur á hún börn í bænum,


Fjøgur á hún børn í bænum,
:::björt á svip og æskurjóð.


bjørt á svip og æskurjóð.
:::Er sem hver ein alda á sænum


Er sem hver ein alda á sænum
:::ymji henni sorgarljóð.


ymji henni sorgarljóð.
:::''[[Sigurbjörn Sveinsson]]''.




''[[Sigurbjörn Sveinsson|Sigurbjörn Sveinsson]]''.
{{Blik}}

Núverandi breyting frá og með 12. október 2010 kl. 20:48

Efnisyfirlit 1936


Sjómannskonan


Ein í svölum aftanblænum
úti sjómannskonan stóð;
mann sinn á hún úti á sænum,
ötull fiskar hann á lóð;
fjögur á hún börn í bænum,
björt á svip og æskurjóð.


Ef að vindur ólmur þýtur,
eða dökknar himinninn,
svefns né værðar vart hún nýtur,
var svo og í þetta sinn.
Andvarpandi upp hún lítur:
»Æ, hve syrtir, drottinn minn!«


Öldur dans með ströndum stíga,
stormur þeytti lúður sinn.
Og í hafið hlaut ad síga
hlaðinn fiskibáturinn.
Bylgjur rísa, bylgjur hníga,
beljar næturvindurinn.


Ein í svölum aftanblænum
ekkjan föl og döpur stóð.
Fjögur á hún börn í bænum,
björt á svip og æskurjóð.
Er sem hver ein alda á sænum
ymji henni sorgarljóð.
Sigurbjörn Sveinsson.