64.332
breytingar
„Jónatan Jónsson (vitavörður)“: Munur á milli breytinga
Fara í flakk
Fara í leit
ekkert breytingarágrip
Ekkert breytingarágrip |
Ekkert breytingarágrip |
||
| (1 millibreyting ekki sýnd frá sama notandanum) | |||
| Lína 22: | Lína 22: | ||
Móðir Guðnýjar og kona sr. Jóns Sigurðssonar var Guðný húsfreyja og prestkona, f. 16. nóvember 1797, d. 17. janúar 1877, Jónsdóttir bónda og meðhjálpara á Kirkjubæjarklaustri, Magnússonar og konu Jóns Magnússonar, Guðríðar Oddsdóttur. Þau sr. Jón og Guðný voru því systkinabörn.<br> | Móðir Guðnýjar og kona sr. Jóns Sigurðssonar var Guðný húsfreyja og prestkona, f. 16. nóvember 1797, d. 17. janúar 1877, Jónsdóttir bónda og meðhjálpara á Kirkjubæjarklaustri, Magnússonar og konu Jóns Magnússonar, Guðríðar Oddsdóttur. Þau sr. Jón og Guðný voru því systkinabörn.<br> | ||
Jónatan var hjá foreldrum sínum í Neðri-Dal í Mýrdal til ársins 1859, var á Suður-Fossi þar 1859-1882. Þá fór hann suður á Vatnsleysuströnd. Hann var svo vinnumaður á Litlu-Heiði í Mýrdal 1885-1887, í Reynisdal þar 1887-1889, hómópati á Stóru-Heiði þar 1889-1891, á Dyrhólum þar 1893-1897, var þá bóndi og borgari í Garðakoti þar 1897-1908. <br> | Jónatan var hjá foreldrum sínum í Neðri-Dal í Mýrdal til ársins 1859, var á Suður-Fossi þar 1859-1882. Þá fór hann suður á Vatnsleysuströnd. Hann var svo vinnumaður á Litlu-Heiði í Mýrdal 1885-1887, í Reynisdal þar 1887-1889, hómópati á Stóru-Heiði þar 1889-1891, kennari í Dyrhóla- og Hvammshreppi 1890-1892, í Meðallandi og Álftaveri 1892-1893, var á Dyrhólum þar 1893-1897, var þá bóndi og borgari í Garðakoti þar 1897-1908. <br> | ||
Hann var í Reykjavík 1908-1910, en þá tók hann við vitavarðarstöðunni í Stórhöfða. Þeirri stöðu gegndi hann til æviloka | Hann var í Reykjavík 1908-1910, en þá tók hann við vitavarðarstöðunni í Stórhöfða. Þeirri stöðu gegndi hann til æviloka. <br> | ||
Jónatan þótti leysa störf sín frábærlega af hendi, ef miðað er við þau úrræði, sem þá voru tiltæk. Að sjálfsögðu voru ýmsar sögur spunnar um störf hans, flestar þó í góðlátlegum flimtingum. <br> | Jónatan þótti leysa störf sín frábærlega af hendi, ef miðað er við þau úrræði, sem þá voru tiltæk. Að sjálfsögðu voru ýmsar sögur spunnar um störf hans, flestar þó í góðlátlegum flimtingum. <br> | ||
Ein var sú, að hann treysti varlega tækjunum, - hann notaði frekar eigin tilfinningu í veðurathugunum. Þannig mældi hann vindstyrk með því að sleikja vísifingur hægri handar, reka hann út um opinn gluggann og veðurfréttin var: „Stórhöfði: Hægur sunnan sjö“, (vindstig þá, en ekki metrar á sekúndu eins og nú). <br> | Ein var sú, að hann treysti varlega tækjunum, - hann notaði frekar eigin tilfinningu í veðurathugunum. Þannig mældi hann vindstyrk með því að sleikja vísifingur hægri handar, reka hann út um opinn gluggann og veðurfréttin var: „Stórhöfði: Hægur sunnan sjö“, (vindstig þá, en ekki metrar á sekúndu eins og nú). <br> | ||