64.332
breytingar
„Blik 1973/Þeirri nótt gleymi ég aldrei“: Munur á milli breytinga
Fara í flakk
Fara í leit
Blik 1973/Þeirri nótt gleymi ég aldrei (skoða efni)
Útgáfa síðunnar 17. nóvember 2016 kl. 22:05
, 17. nóvember 2016ekkert breytingarágrip
Ekkert breytingarágrip |
Ekkert breytingarágrip |
||
| Lína 16: | Lína 16: | ||
Ég, sem þessar línur rita, hafði stundað sjóróðra um 8 ára skeið um þessar mundir, enda þótt mér félli atvinna sú ekki sem bezt, þar sem ég var alla tíð meira og minna sjóveikur. En ekki dugði að fást um það. Annað hvort var að duga eða gefast alveg upp. <br> | Ég, sem þessar línur rita, hafði stundað sjóróðra um 8 ára skeið um þessar mundir, enda þótt mér félli atvinna sú ekki sem bezt, þar sem ég var alla tíð meira og minna sjóveikur. En ekki dugði að fást um það. Annað hvort var að duga eða gefast alveg upp. <br> | ||
Þessa daga eftir lokin átti ég margar ferðir niður á bryggju, þar sem ég hitti sjómenn, sem dvöldust þar jafnan og töluðu um daginn og veginn. <br> | Þessa daga eftir lokin átti ég margar ferðir niður á bryggju, þar sem ég hitti sjómenn, sem dvöldust þar jafnan og töluðu um daginn og veginn. <br> | ||
Það var einmitt þá, að ég hitti á skipshöfnina á vélbátnum Ingólfi [[Ingólfur VE-216|(VE 216)]], sem þá var eign [[Gunnar Ólafsson|Gunnars Ólafssonar]] í [[Vík (hús)|Vík]] hér í bæ. Það var 13 smálesta bátur, afburða skemmtilegt og gott sjóskip. Skipstjóri á honum var [[Guðjón Jónsson (Sandfelli)|Guðjón Jónsson]] á [[Sandfell]]i og vélstjóri [[Hallgrímur Guðjónsson|Hallgrímur]] sonur hans. Þennan umrædda dag hitti ég þessa menn að máli. Spurði ég þá, hvað væri framundan hjá þeim um sjóróðra. Þeir voru daufir í dálkinn, enda þótt þessir menn væru að jafnaði mjög glaðsinna. Guðjón varð fyrir svörum og sagði: „Nú er allur netjafiskur búinn, eins og allir vita, en eitt er ég viss um, að fiskur fengist á línu, en enginn beita er til, svo að ekkert er hægt að gera nema reyna með handfæri. Alltaf getur það átt sér stað, að fiskur fáist fyrir vestan Eyjar á handfæri í góðu veðri.“ <br> | Það var einmitt þá, að ég hitti á skipshöfnina á vélbátnum Ingólfi [[Ingólfur VE-216|(VE 216)]], sem þá var eign [[Gunnar Ólafsson (kaupmaður)|Gunnars Ólafssonar]] í [[Vík (hús)|Vík]] hér í bæ. Það var 13 smálesta bátur, afburða skemmtilegt og gott sjóskip. Skipstjóri á honum var [[Guðjón Jónsson (Sandfelli)|Guðjón Jónsson]] á [[Sandfell]]i og vélstjóri [[Hallgrímur Guðjónsson|Hallgrímur]] sonur hans. Þennan umrædda dag hitti ég þessa menn að máli. Spurði ég þá, hvað væri framundan hjá þeim um sjóróðra. Þeir voru daufir í dálkinn, enda þótt þessir menn væru að jafnaði mjög glaðsinna. Guðjón varð fyrir svörum og sagði: „Nú er allur netjafiskur búinn, eins og allir vita, en eitt er ég viss um, að fiskur fengist á línu, en enginn beita er til, svo að ekkert er hægt að gera nema reyna með handfæri. Alltaf getur það átt sér stað, að fiskur fáist fyrir vestan Eyjar á handfæri í góðu veðri.“ <br> | ||
Ég bað um skiprúm og var það auðfengið. Ég var hamingjusamur með sjálfum mér, því að handfæri var mér ákjósanlegasta veiðarfærið, enda var ég jafnan heppinn að fiska á það. <br> | Ég bað um skiprúm og var það auðfengið. Ég var hamingjusamur með sjálfum mér, því að handfæri var mér ákjósanlegasta veiðarfærið, enda var ég jafnan heppinn að fiska á það. <br> | ||
Svo var það þá fastmælum bundið, að farið skyldi í róðurinn næsta kvöld klukkan 7, ef veður leyfði. Ég standsetti færið mitt. Á því hafði ég sjö punda blýsökku með heilteini („ballansi“). Það var stálteinn boginn, sem stóð í gegnum sökkuna og svo sem 40 sentimetra út frá henni beggja vegna. Hvor öngultaumur var gerður úr eins punds línu og svokallaður handfæraöngull á hvorum taumi. Ekki höfðu allir tvo króka þá á færi sínu, heldur aðeins tein annars vegar á sökkunni og þá einn taum og krók. En þá var loku fyrir það skotið að fá nema einn fisk í drætti, þar sem algengt var að draga tvo fiska í einu, hefði maður heiltein á sökkunni. <br> | Svo var það þá fastmælum bundið, að farið skyldi í róðurinn næsta kvöld klukkan 7, ef veður leyfði. Ég standsetti færið mitt. Á því hafði ég sjö punda blýsökku með heilteini („ballansi“). Það var stálteinn boginn, sem stóð í gegnum sökkuna og svo sem 40 sentimetra út frá henni beggja vegna. Hvor öngultaumur var gerður úr eins punds línu og svokallaður handfæraöngull á hvorum taumi. Ekki höfðu allir tvo króka þá á færi sínu, heldur aðeins tein annars vegar á sökkunni og þá einn taum og krók. En þá var loku fyrir það skotið að fá nema einn fisk í drætti, þar sem algengt var að draga tvo fiska í einu, hefði maður heiltein á sökkunni. <br> | ||