„Blik 1980/Minning feðranna er framhvöt niðjanna“: Munur á milli breytinga

Hér var vissulega við manninn mælt. Stjórnarmenn Björgunarfélags Vestmannaeyja undir forustu [[Jón Ísak Sigurðsson|Jóns I. Sigurðssonar]] og [[Lárus Ársælsson|Lárusar Ársælssonar]] brugðust skjótt við og festu kaup á skrúfunni.

Þegar [[Ólafur Á. Kristjánsson]] frá [[Heiðarbrún]] við Vestmannabraut, fyrrverandi bæjarstjóri kaupstaðarins, fékk þessar fréttir, tók hann að hugleiða, hvernig gera mætti skrúfuna að verðugum minnisvarða hins mikla og mikilvæga framtaks og brautryðjendastarfs Eyjafólks í björgunar- og landhelgismálum íslenzku þjóðarinnar.

Hinn 18. marz 1977 skrifaði Ólafur Á. Kristjánsson grein í Eyjablaðið Dagskrá. Greinina nefndi hann „Steinn í vörðu minninganna um afrek forfeðranna“. Þar lætur hann í ljós, hversu ánægjulegt það væri Eyjafólki í heild að reisa „minnismerki um þessa frægð forfeðranna“, eins og hann orðaði það í greininni, og nota til þess öðrum þræði þessa skipsskrúfu.

Stjórn Björgunarfélags Vestmannaeyja tók þessari hugmynd Ólafs mjög vel og var þá afráðið að hann ynni áfram að því að koma þessari hugsjón í framkvæmd.<br>

Þá lét Ólafur í ljós þá hugmynd sína, að minnisvarðinn yrði reistur á grasigróna þríhyrningnum í Friðarhöfn.

:''Til minningar um Þór, fyrsta björgunar- og varðskip Íslendinga. Björgunarfélag Vestmanaeyja keypti skipið 1920 og hafði það til björgunar- og gæzlustarfa við Vestmannaeyjar. Árið 1926 eignaðist ríkissjóður skipið, sem var þar með fyrsta varðskip i eigu íslenzku landhelgisgæzlunnar.''

Við hátíðarhöld Sjómannadagsins í Vestmannaeyjum 9. júní 1979 var minnisvarðinn afhjúpaður. Það gerði frú [[Sigríður Björnsdóttir]] frá [[Bólstaðarhlíð]], formaður Slysavarnadeildarinnar Eykyndils í Eyjum. Þá fluttu þessir menn þar ræður: Ólafur Á. Kristjánsson, Jón Í. Sigurðsson, hafnsögumaður, formaður Björgunarfélags Vestmannaeyja, og [[Pétur Sigurðsson]], forstjóri Landhelgisgæzlunnar.