„Ystiklettur“: Munur á milli breytinga

:„''Aldan, aldan, aldan bláa kalda,''“

:„''út við bergið kveður ljóðin sín.''“

Jafnan hefur verið talið að reimt væri í Ystakletti. Einhverju sinni var Guðrún Laugudóttir við heyskap í Ystakletti. Hún var þar ein manna, en hafði hund sinn með sér. Hún svaf í veiðimannabólinu en hundurinn lá utandyra. Nótt eina vaknaði Guðrún við mikinn hávaða úti fyrir. Hundurinn var alveg trylltur. Þegar þetta hafði gengið nokkra stund varð allt í einu dauðaþögn. Í sömu svifum var hundinum fleygt inn til hennar. Þegar hún fór að gæta að þá sá hún að hundurinn var steindauður. Hann hafði verið skorinn á háls.