„Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 2007/Slysið á ytri höfninni 26. janúar 1923“: Munur á milli breytinga

<center>'''[[Guðjón Ármann Eyjólfsson]]'''</center><br>

''Eftirfarandi frásögn er skráð fyrir gos eftir handriti Alfreðs Þorgrímssonar, sonar Þorgríms Guðmundssonar og sýnir hverjir erfiðleikar og vos fylgdu oft upp- og útskipunum í skip sem lágu fyrir akkeri úti á Vík eða undir Eiðinu. - GAE''<br>

Árið 1923 að morgni 26. janúar var Þorgrímur Guðmundsson í Húsadal á upp skipunarbát ásamt tveim vinnufélögum sínum, þeim Gústafi Pálssyni í Breiðholti og Sigurði Þorleifssyni í Hruna við afgreiðslu á s/s Siríusi, skipi Bergenska gufuskipafélagsins sem lá við festar á Víkinni. Gott veður var, hæglætis austan kaldi og fremur lítill sjór.<br>

Þeir félagar voru í bátnum við skipshliðina og var verið að setja í hann fullar kjöttunnur. Nokkrum tómum tunnum var að síðustu bætt ofan á er búið var að ferma bátinn.<br>

Frá skipinu sást slysið og sendu skipverjar með eimflautunni neyðarboð í land. Á þeirri stundu var dráttarbáturinn á leið út úr höfninni með uppskipunarbát í togi. Er bátsverjar á dráttarbátnum heyrðu neyðarmerki frá Siríusi slepptu þeir bátnum og flýttu för sinni er mest þeir máttu út á Víkina. Er á slysstaðinn kom sáust aðeins tveir menn á floti. Lagt var fyrst að Þorgrími, hann var annar þeirra sem sást á floti. Er verið var að innbyrða hann var gripið fast um fætur Þorgríms, var þar kominn farþeginn Maron.<br>

Strax er búið var að innbyrða þá Þorgrím og Maron var lagt að Sigurði og hann einnig innbyrtur. Hann hafði haldið sér á tunnunni allan tímann, en fjórði maðurinn Gústaf fannst ekki þrátt fyrir mikla og langa leit á slysstaðnum.