„Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 2004/ Lífsreynslusaga vermanns 1918“: Munur á milli breytinga

Fara í flakk Fara í leit
ekkert breytingarágrip
Ekkert breytingarágrip
Ekkert breytingarágrip
Lína 36: Lína 36:
Í  bókinni  „Saga  Njarðvíkur“ eftir Kristján Sveinsson (útg. 1996) segir um Njarðar-slysið (á 223. bls.):<br>
Í  bókinni  „Saga  Njarðvíkur“ eftir Kristján Sveinsson (útg. 1996) segir um Njarðar-slysið (á 223. bls.):<br>
„Í árslok 1916 var keyptur til Innri-Njarðvíkur mótorbáturinn Njörður GK-467 og var 8,57 smálestir. Svo stór bátur hefur að öllum líkindum verið ætlaður sem vélbátur allt frá upphafi, en ekkert liggur fyrir um smíðastað hans eða aldur.<br> Eigendur voru allir úr Innri-Njarðvík, þeir feðgar Þormóður Sveinsson í Stapakoti og Sveinn Steindórsson, Helgi Ásbjörnsson í Innri-Njarðvík, Helgi Jónsson í Stapakoti, Magnús Magnússon í Hólmfastskoti og Einar Jónsson í Háakoti. Njörður fórst í fiskiróðri þann 22. febrúar 1918 og með honum fjórir ungir menn. Það var mikið áfall fyrir svo fámennt samfélag ...“<br>
„Í árslok 1916 var keyptur til Innri-Njarðvíkur mótorbáturinn Njörður GK-467 og var 8,57 smálestir. Svo stór bátur hefur að öllum líkindum verið ætlaður sem vélbátur allt frá upphafi, en ekkert liggur fyrir um smíðastað hans eða aldur.<br> Eigendur voru allir úr Innri-Njarðvík, þeir feðgar Þormóður Sveinsson í Stapakoti og Sveinn Steindórsson, Helgi Ásbjörnsson í Innri-Njarðvík, Helgi Jónsson í Stapakoti, Magnús Magnússon í Hólmfastskoti og Einar Jónsson í Háakoti. Njörður fórst í fiskiróðri þann 22. febrúar 1918 og með honum fjórir ungir menn. Það var mikið áfall fyrir svo fámennt samfélag ...“<br>
Og enn segir í Sögu Njarðvíkur (bls. 212): „í Hólmfastskoti bjuggu þau Magnús Magnússon og Benía Illugadóttir árið 1916 og voru húsakynni þeirra með heldur fornlegu sniði. Þar var þá svonefnd bekkbaðstofa, en það var baðstofa þar sem gólfið var einungis viðarklætt með veggjum fram, en moldargólf í miðjunni, fjós, geymsluhús, heyhlaða og fjárhús. Öll húsakynni á jörðinni voru í eigu Innri-Njarðvíkurbænda.“
Og enn segir í Sögu Njarðvíkur (bls. 212):<br>
„Í Hólmfastskoti bjuggu þau Magnús Magnússon og Benía Illugadóttir árið 1916 og voru húsakynni þeirra með heldur fornlegu sniði. Þar var þá svonefnd bekkbaðstofa, en það var baðstofa þar sem gólfið var einungis viðarklætt með veggjum fram, en moldargólf í miðjunni, fjós, geymsluhús, heyhlaða og fjárhús. Öll húsakynni á jörðinni voru í eigu Innri-Njarðvíkurbænda.“<br>
Og meira um þetta hús, Hólmfastskot (bls. 214):<br>
„Eins og fyrr var nefnt stóð þar fornleg bekkbaðstofa árið 1916. Það ár var reist nýtt íbúðarhús í Hólmfastskoti, þar var timburbaðstofa með torfveggjum en járnklæddu þaki og mun ekki hafa verið vandað hús, því hún þótti lítilfjörleg orðin árið 1930.“<br><br>
 
Í Morgunblaðinu birtist eftirfarandi frétt 27. febrúar 1918:<BR>
„Vélbátur ferst með allri áhöfn.<br>
Af bátum þeim, sem réru fyrir sunnan á föstudaginn vantar einn vélbátinn enn og eru því miður litlar líkur til þess að hann komi fram. Það er vélbáturinn „Njörður“ frá Njarðvíkum, eign Ólafs Davíðssonar, Þórarins Egilssonar o.fl. Voru á honum 4 menn: Aðalsteinn Magnússon frá Hólmfastskoti, formaður, Guðmundur Magnússon frá Stekkjarkoti, Hjörtur Jónsson og Sigurbjörn Magnússon. Allt voru þetta efnismenn um tvítugt. Þrír þeirra voru úr Njarðvíkum, en Hjörtur úr Hafnarfirði (?). Það sást síðast til bátsins á föstudaginn þegar rokið skall á, að hann var að draga línuna. Halda menn að lestin muni hafa verið opin og bátinn þess vegna fyllt. Bátsins hefir verið leitað um allt og spurnum haldið fyrir um hann hvar sem líkur þóttu til að hann mundi hafa getað komið, en hvergi hefur sézt til hans. Báturinn var óvátryggður og var þetta annaðhvort fyrsta eða önnur fiskiför hans. ...“<br><br>
Allt kemur þetta heim og saman við sögu Ingibergs Gíslasonar. Eigendur Njarðar eru sagðir aðrir 1916 í Sögu Njarðvíkur en í frétt Morgunblaðsins 1918. Þetta á sér þá skýringu, skv. því sem kemur fram í minningargrein Sigmundar Andréssonar bakara í Sjómannadagsblaðinu 1987 (bls. 121) um Ingiberg (þar sem þessi saga er að nokkru rakin), að Þórarinn Egilsson keypti Njörð um áramótin 1917-1918, setti í hann nýja vél og hóf útgerð á honum á vertíðinni 1918.<br>
Hjörtur Jónsson er sagður úr Hafnarfirði í Morgunblaðsfréttinni, - að vísu er sett spurningarmerki við það. Ingibergur segir hann vera ættaðan vestan úr Dölum. Við eftirgrennslan kemur í ljós að Ingibergur man og veit þetta rétt. Hjörtur var frá Barmi á Skarðsströnd, en var, þegar þetta gerðist, „húsmaður“ í Akureyjum sem liggja skammt undan Skarðsströnd. Á ýmsu leikur um fæðingardag hans en í bókinni Dalamönnum er hann sagður fæddur 4. des. 1889 og því verið rétt innan við þrítugt þegar hann fórst. Það er líka rétt hjá Ingibergi að „Hjörtur þessi var giftur maður og átti eitthvað töluvert af börnum“. Kona hans var Ása Egilsdóttir (1886-1931), líka úr Dölum, og þau áttu saman fimm börn. Meðal barna þeirra var Jóhanna Hjartardóttir í Lukku, kona Ingólfs Guðjónssonar frá Skaftafelli. Sonur þeirra, Hjörtur frá Lukku, ber því nafn landformannsins á „Nirði“.<br>
Hermann Jónsson, verkamaður á Hásteinsvegi, sem lést í hárri elli 1989, var bróðir Hjartar.<br>
:::::::::::::::'''Sigmar Þór Sveinbjörnsson'''<br>
:::::::::::::::'' bjó til prentunar eftir segulbandsupptöku<br>
::::::::::::::: sem Þóra Sigurjónsdóttir, ekkja Óskars,<br>
::::::::::::::: lét honum í té fyrir nokkrum árum. <br>
:::::::::::::::Hann jók jafnframt við frásögnina<br>
::::::::::::::: öðru efni sem henni fylgir.''<br><br>
 
{{Sjómannadagsblað Vestmannaeyja}}
1.368

breytingar

Leiðsagnarval