„Blik 1965/Leiklistarsaga Vestmannaeyja, 2. kafli, III. hluti“: Munur á milli breytinga

[[Friðfinnur Finnsson]], Brekkuhúsi<br>

[[Nikólína Jónsdóttir]], [[Hásteinsvegur|Hásteinsv.]] 4<br>

Uppfærsla leikrits þessa þótti takast sæmilega og var þó ekki um mikla tilsögn að ræða hjá þessum nýliðum á sviði leiklistar. Þó aðstoðaði við uppfærslu leiksins og sviðsetningu [[Yngvi J. Þorkelsson]], [[Eiðar|Eiðum]], sem var mjög listrænn, ekki sízt á þessum vettvangi. Þessi leikur mun hafa verið upphaf að leikstarfsemi þessa fólks, sem sumt átti eftir að skemmta Eyjabúum með góðum leik í fjölmörgum leikritum, sem síðar mun á minnzt í pistlum þessum um leikstarfsemi í Eyjum. <br>

Árið 1922 sýndi L.V. leikritin „Strokufangann“ og „Hún vill verða leikmær“ og sennilega fleiri þætti. <br>

Árið 1924 sýndi Kvenfélagið „Happið“ eftir Pál Árdal. Það var einnig leikið 1925. Með sýningum félagsins á stuttum leikritum voru venjulega einhverjir aðrir dagskrárliðir, t.d. skrautsýningar og upplestur. <br>

Þá var einnig „Burknirótin“ eftir Árdal o.fl. sýnd á skrautsýningum. Árið 1926 var sýndur kafli úr „Skyggnu augunum“ eftir [[Steinn Sigurðsson|Stein Sigurðsson]] fyrrverandi barnaskólastjóra hér í Eyjum (1904—1914), — kaflinn, þar sem álfkonan sækir umskiptinginn í vögguna, kastar frá sér hinu mennska barni, og rýkur á dyr í fússi með sitt eigið afkvæmi. (Sjá [[Blik 1963]] um leikrit 1908—1909). <br>

Þrátt fyrir tíðar sýningar Kvenfélagsins er sjaldnast getið um þær í bókum þess eða nöfn þeirra leikrita, sem sýnd voru hverju sinni, svo að eflaust eru þau miklu fleiri, en hér getur — bæði leikrit, sem sýnd voru almenningi og svo eingöngu á innanfélagsskemmtunum þess. Almennar skemmtanir félagsins voru leiksýningar, upplestrar og söngur. Oft sungu tvísöng fyrir félagið þeir Halldór læknir Gunnlaugsson og Kristján á Hóli Gíslason, og þá m.a. Gluntana eftir G. Wernerberg. Stundum söng og Halldór læknir gamanvísur og þóttu þær afbragðsgóðar. <br>

<nowiki>*</nowiki> <small>Á afmælishófi Líknar þótti sjálfsagt, að hver einasta félagskona mætti með maka sinn og jafnvel elztu börnin sín líka. Hóf þessi voru undantekningarlaust hangikjötsveizlur, sem félagskonur sáu um að öllu leyti um allan undirbúning og framreiðslu. Gárungarnir kölluðu oft þessar hangikjötsveizlur Kvenfélagsins „kríkaböll“ eða „læraböll“.</small>

Valdimar Ástgeirsson, Litlabæ<br>

Filippus Árnason, Ásgarði<br>

[[Finnbogi Finnsson]], Íshúsinu <br>

Fyrsta verkefni þessa félags var að sýna leikritið „Almannarómur“ eftir St. Sigurðsson, skólastjóra. <br>

Justisráðið: Finnbogi Finnsson <br>

Hammer: Filippus Árnason<br>

Leikritið var sýnt síðast í apríl og fyrst í maímánuði (1923) og hlaut ágæta dóma almennings og mikla aðsókn. Kristinn þótti skila Hr. Link með miklum ágætum, lifandi eftirmynd A.L. Petersen í því hlutverki fyrrum. Þá náði unga parið ágætum tökum á sínum hlutverkum, sérílagi þegar þess er gætt, að þau voru ósviðsvön a.m.k. Lilja Jónsdóttir. Söngur þeirra var afbragðs góður, fas allt og gervi prýðilega útfært. Um justisráðið er það að segja, að hann var algjör nýliði á sviðinu, en gerði ýmis viðbrögð mjög laglega. <br>

Árið 1923/24 sýndi Nýja leikfélagið á innanfélagsskemmtun leikrit eftir Sigurbjörn Sveinsson, skáld og kennara, er nefndist „Thorkel Petersen“, samnefni við eina af aðalpersónum leikritsins.

Hómopatinn: Yngvi J. Thorkelsson, Eiðum<br>

Eldri bóndi: E. Björn Sigurðsson, Pétursborg <br>