„Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 1975/Þegar Ceres VE 151 fórst 2. marz 1920“: Munur á milli breytinga

Mótorbáturinn Málmey átti línuna við Mannklakkinn, og hélt hann til lands á fjórða tímanum og tók stefnu fyrir sunnan Bjarnarey. Formaður á Málmey var [[Gísli Jónsson Ben]] á Haukafelli. Hann sá bát á undan sér á landleið, en bilið var langt á milli bátanna. Gísli keyrði hæga ferð og missir sjónar af bátnum, sem var á undan. Eftir góða stund, kemur Gísli að báti á hvolfi, kjölur er upp og skrúfan. Hefur þá báturinn að líkindum fengið á sig ólag og stafnstungist. Ekki þekkti Gísli bátinn, og ekkert var á floti í kringum hann nema línubelgur ómerktur. Þetta var í álnum suður af  Bjarnarey.  

   

      

Þarna fórust fjórir dugnaðarmenn. Þeir voru: [[Magnús Hjörleifsson Reyni]]. Hann var fæddur 5. desember 1891 að Naustahvammi í Norðfirði. Foreldrar hans voru hjónin [[Hjörleifur Marteinsson]] og [[Margrét Diðriksdóttir]]. Magnús byrjaði ungur sjómennsku á opnum skipum og var sjómaður alla sína tíð, sótti fast sjó og var aflamaður mikill. Magnús fór á vetrum til Vestmannaeyja og mun fyrst hafa komið hingað á vertíð 1910. Hann hafði verið á Ceres síðan vertíðina 1912. Áður en Magnús kom til Eyja hafði hann verið formaður á Norðfirði með mb. Hrólf Gautrekson. Það sagði einn af hásetum Magnúsar, sem var með honum á Ceres gaddaveturinn 1918, að aldrei hefði hann verið með manni eins heitfengum og Magnúsi. Honum hefði aldrei verið kalt og ekki hefði hann farið í sjógalla nema til hlífðar bleytu. Að sama skapi var hann frískur og hraustmenni hið mesta. Eitt sinn voru þeir að draga net austur af Bjarnarey í veltubrimi. Slitnuðu þá báðir teinarnir á rúllunni, en Magnús náði í teinana um leið og þeir slitnuðu og gat fest þá á rúllunni og haldið þeim þar til hásetar hans komu til hjálpar. Dáðist skipshöfnin að þessu.