„Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 2001/ 150 ára minning Sigurðar Sigurfinnssonar“: Munur á milli breytinga

Foreldrar hans voru [[Sigurfinnur Runólfsson]], bóndi í Ystabæliskoti og Ystabæli undir Eyjafjöllum og kona hans, [[Helga Jónsdóttir|Helga Jónsdóttir]]. Hann var ættaður frá Skagnesi í Mýrdal, hún frá Brekkum  í Holtum. Sigurður var fimmti maður í beinan karllegg frá [[Högni Sigurðsson|Högna Sigurðssyni]], prófasti, að Breiðabólstað í Fljótshlíð. Sigurður ólst upp með foreldrum sínum en árið 1872 fluttist hann, þá 21 árs, að Görðum í Vestmannaeyjum og gerðist þar vinnumaður og sjómaður. Þeir Garðar voru í suðaustur af [[Kirkjubær|Kirkjubæjum]].<br>[[Mynd:Vertíðardagar á Bæjarbryggju á fyrstu árum vélbátaflotans, sennilega 1912.png|300px|thumb|Vertíðardagar á Bæjarbryggju á fyrstu árum vélbátaflotans, sennilega 1912. Súðbyrtur vélbátur af fyrstu gerð þeirra liggur ásamt fjölda árabáta vestan við Bæjarbryggju]]

'''Leiðir og lendingar.'''<br>[[Mynd:Sigurður Sigurfinsson.png|300px|thumb|Sigurður Sigurfinsson]]

Þegar komið er austan að eyjunum, skal ætíð halda skammt sunnan við [[Klettsnef|Klettsnef]] (suður-land-suðurshorn Ystakletts) á  miðja  Víkina  milli Klettsnefs og Urðanna (suðurlands). Sé farið sunnan við [[Bjarnarey]], er venjulega stefnt á Heimaklett vestanverðan. Sé farið sundið milli Bjarnareyjar og [[Elliðaey|Elliðaeyjar]], er stefnt vestan við Heimaklett, eða á [[Klif|Klifið]]; skal þá ætíð varast að fara nærri Bjarnarey ef mikið austanbrim er þar eð grunnið Breki liggur við hana landnorðursmegin og nær út í mitt sundið til landnorðurs. Á Breka er 4 faðma dýpi og getur iðulega fallið á honum þó Leiðin sé fær. Enn fremur er aðgæsluverð grynning eða urð sem er nýkomin þétt við Bjarnarey landnorðurs megin sem austanbrim fellur á. Sé komið vestan við [[Elliðaey|Elliðaey]] er ætíð stefnt fyrir sunnan Klettsnef og þá stundum á Helgafell til þess Víkin er opin. Auðvitað getur stefnan verið nokkuð breytt frá þessu, eftir vindstöðunni því sé beitivindur er venjulega haldið hærra en beina leið heim á Víkina, eins ef straumur er andstæður en það er mjög áríðandi að kynna sér strauminn við Vestmannaeyjar og hafa hann ætíð hugfastan.<br>[[Mynd:3143.png|700px|center|thumb|]]

[[Mynd:Vestmannaeyjar 1903.png|700px|center|thumb|VESTMANNAEYJAR 1903. Kortið sýnir aðalbyggðina og höfnina við lok áraskipatímans árið 1903 og er teiknað 1905. Þetta er áður en nokkrar hafnar-framkvœmdir eða dýpismœlingar voru gerðar i höfninni, sem Thorvald Krabbe landverkfræðingur gerði fyrst í april 1907. Danska herforingjaráðið mœldi upp allt Ísland og gerði nákvœm kort af landinu á fyrri hluta 20. aldar. Þessar landmœlingar hófust af krafti 1903, þegar 15 danskir mœlingamenn komu til Íslands og urðu traust undirstaða sjómœlinga alll umhverfis landið.Á kortinu sjást gömlu jarðirnar innan Uppgirðingarinnar (Vilborgarstaðagirðingar), Stóragerði, Nýibær, Búastaðir og traðir heim að Búastöðum. sem stóðu fram að eldgosinu 1973, Oddstaðir, Tún, Kirkjubœr, Vilborgarstaðir, Háigarður og Vesturhús. Einnig sést Niðurgirðingin (Austurgirðingin) greinilega, en þar voru Gjábakki, Miðhús, Kornhóll eða Höfn. sem var elst Ellireyjarjarða. Fyrír austan Skansinn sést Garðsfjósið. Vestan við Kirkjuveg er Stakagerði, sem stóð rétt norðan við núverandi Ráðhús Vestmannaeyja og sjást þar vel túngarðar. Við suðvesturhorn túngarða Stakagerðis var kotbýlið Borg, þar sem Ástgeir Guðmundsson skipasmiður i Litlabæ var fæddur, (afi Ása í Bœ) en faðir hans var Guðmundur sonur Ögmundar Pálsonar í Aurasel, sem kunni margt fyrir sér og talinn var göldróttur. Guðmundur i Borg var lagtœkur og smíðaði handfœrakróka eða öngla fyrir Eyjasjómenn og var oft kallaður Öngla-Gvendur. Þótti fiskast betur á þá króka en önnur járn og voru því eftirsóttir. - G.A.E.]]

Árið sem pabbi minn fermdist er hann var 14 ára gamall réri hann með pabba sínum á opnu skipi. Þessi saga sýnir hvað sjómennskan, aðgæslan og eftirtektin var rík í formennsku hans. Róið var undir Sand í blíðskaparveðri og nógur var fiskurinn. Farið var mjög grunnt, inn fyrir rif. Það var svo vitlaus fiskur að sakkan hoppaði á þeim gula og komst aldrei í botn. Allt í einu kallar hann að hafa uppi en eldmóðurinn og veiðigleðin er slík að þeir ansa engu og draga þann gula í gríð og erg. Þá stekkur hann upp á þóftuna og stappar niður löppunum og hrópar að hafa uppi og róa út eins og skot. Þá önsuðu þeir og gripu til ára og ekki mátti tæpara standa því ekki var búið að róa meira en 4-5 bátslengdir þegar sjór kolféll þar sem báturinn hafði verið. Þarna í hita veiðigleðinnar tók enginn eftir því að farið var að grynnka ískyggilega undir bátnum, nema sá gamli. Þarna hefði getað farið illa ef hann hefði ekki verið vakandi. Þessi róður var pabba minnisstæður en hann réri með pabba sínum þar til hann fór í Flensborgarskóla 19 ára 1893.<br>[[Mynd:Knörr VE 73. Smíðuð í Noregi 1901.png|300px|thumb|Knörr VE 73. Smíðuð i Noregi 1901. Eik og fura, 14 brl. 8 ha. Dan vél. Eigandi Sigurður Sigurfinnsson, Magnús Þórðarson, Einar Jónsson, Árni Filippusson og Lyder Höjdal, Vesttnannaeyjum, frá árinu 1905. Báturinn var seldur til Reykjavíkur um 1912, hét þá Sœbjörg RE, eig. Zimsen, Reykjavík. Báturinn var notaður sem vatnsbátur í Reykjavíkurhöfn. Hann sökk norðan við norðurhafnargarðinn í Reykjavik]]