„Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 1985/ Herra, bjarg þú“: Munur á milli breytinga

<big><big><center>'''Herra, bjarga þú'''</center></big></big><br>

Þegar við komum inn í Landakirkju þá sjáum við í kórglugga mynd af því þegar Jesús hastar á vindinn og vatnið og það varð stillilogn. Myndin sýnir það augnablik þegar Jesús mælir þessi orð af vörum. Lærisveinarnir eru óttaslegnir. Þeir byrgja andlit í höndum sér. Þeir eru hræddir. Afskaplega mannleg og eðlileg viðbrögð það. Mér þykir sérstaklega vænt um þessa mynd og mér finnst hún eiga svo vel við hér í kirkjunni okkar. Hversu oft hafa ekki Vestmanneyingar bæði á sjó og landi byrgt andlit sín í ótta um afdrif sín og ástvina sinna. Hversu oft hafa ekki þessi bænarorð borist upp í himininn: .. Herra. bjarga þú. vér förumst."<br>

Ég hef oft verið spurður að því hvort Vestmanneyingar séu trúhneigðari en aðrir landsmenn. Ég hef hvorki viljað né getað svarað þeirri spurningu. En ég veit að spurningin kviknar af því að hér hafa orðið meiri athurðir og furðulegri en annars staðar á landinu. Nefni ég tvennt til sem hæst ber. Annars vegar er það Tyrkjaránið 1627 og hins vegar og það sem nær okkur er, en það er eldgosið á Heimaey 1973.<br>