Blái borðinn

Blái borðinn (1936).

Fjörefnaríkur er blái borðinn betri en nokkurt smjör, útlitið bætir, æskuna kætir eykur hreysti og fjör. Ástin er varla örugg til lengdar, ölið er freyðandi tál, en hitt er víst, að vítamínin verma hug bg sál. Gott er ölið — gleymist bölið, glaðværðin er býsna mikil orðin, og ég sjálfur — orðinn hálfur, en alltaf er hann beztur blái borðinn. Söngurinn, ástin og ölið örva og kæta sál. Í þúsundatali við þjórum þjóðhátíðarskál. Gott er ölið, gleymist bölið, — en alltaf er hann beztur blái borðinn.