Fjarskipti

Frá miðri 19. öld hafði þróun fjarskiptamála á Íslandi verið stöðug. Ekki skilaði þessi þróun sér til Vestmannaeyja fyrr en árið 1911 og það eftir strit Eyjamanna.

Símasæstrengur er lagður

Eftir miklar umræður og þras var símastrengur lagður á stóran hluta landsins á fyrsta áratug 20. aldarinnar. Ekki treystu menn sér í að leggja sæsímastreng yfir til Vestmannaeyja, ekki var talið að sú framkvæmd skilaði árangri. Árin 1909 var símastrengurinn kominn á Garðsenda og töldu menn því að lítið mál væri að koma strengnum yfir sundið. En ekkert gerðist og næstu framkvæmdir valdamanna voru að bjóða Vestmannaeyingum upp á ritsíma milli Eyja og Reykjavíkur. Ekki voru menn par sáttir og mótmæltu harðlega. Framámenn í bænum stofnuðu með sér félag sem átti að leggja sæsímastreng milli lands og eyja. Þetta var gert fyrir frumkvæði Gísli J. Johnsen. Félagið var kallað Rit- og talsímahlutafélag Vestmannaeyja. Hluthafar í félaginu söfnuðu 30.000 kr. sem var feiknahá upphæð í þá tíma. Vel fiskaði og var því nógur peningur til að kaupa hlutafé. Félagið fékk einkaleyfi til eins árs og eftir það myndi ríkisstjórnin ákveða áframhaldandi einkaleyfi eða yfirtöku á rekstrinum.

Þegar sæsímastrengurinn var svo lagður óskuðu 35 menn eftir síma í hús sín. Það var svo þann 6. september 1911 að fyrsta símasambandið milli Eyja og Reykjavíkur átti sér stað. Stórmenni bæjarins héldu samsæti í tilefni af símasambandinu 2. desember 1911.

Rekstur sæsímastrengsins var svo hagsæður fyrsta árið að Landsíminn keypti allan pakkann. Arður félagsins var mikill fyrsta árið og fengu hluthafar 15% arð af hlutafé sínu. Því er aðeins hægt að ímynda sér gróða Landsímans á strengnum.