Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 2007/Sérstakur draumur

GÍSLl H. BRYNJÓLFSSON Sérstakur draumur

Þ egar ég var lærlingur hjá Engil- bert Gíslasyni, málara, sagði hann mér þennan sérstaka draum. Þennan dag vaknaði Engilbert upp úr kl sex. Þetta var í janúar 1915 og lítið að gera svo hann lagði sig aftur. En þennan stutta tíma sem hann svaf, dreymdi hann að hann væri staddur í gamla „Gúttó“ sem stóð á svokölluðum Mylluhól þar sem Hvítasunnukirkjan, Samkomuhús Vestmannaeyja, er. I húsinu var fjöldi fólks og allir sorgmæddir á svipinn. Uppi á sviðinu sat maður klæddur skikkju með samfastri hettu. Hann lék mjög dapurlegt lag og sagði Engilbert að svo greinilegt hafi lagið verið að hann hefði getað skrifað það ef hann hefði haft þekkingu á tónlist. Þegar maðurinn hafði lokið við að spila, snéri hann sér fram í salinn og spurði: „Hvemig líkaði ykkur?“ Þetta var þá dauðinn; einn úr salnum svarar þá: „Ekki vel!“ (það var Ámi Filippusson en hann var gjaldkeri Bátaábyrgðarfélagsins.) í þessu vaknar Engilbert, klæðir sig og gengur niður hjá Þingholti. Þar mætir hann Kela í Sandprýði (Þorkeli Þórðarsyni) og spyr hann ffétta. Keli segir honum að Magnús Þórðarson í Dal hafi farist út af Urðunum með allri áhöfn. I bókunum „íslensk skip“, 4. bindi bls. 93, eftir Jón Bjömsson ffá Bólstaðarhlíð í Vestmannaeyjum segir: „Fram VE 176 smíðaður í Danmörku 1914, 9.brl með 12 hestafla Dan vél. Eigendur Magnús Þórðarson og Ólafur Auðunsson ffá Þinghól. Báturinn kom til Eyja 1914, sem nýsmíði og fórst þann 14. jan 1915 með allri áhöfh, 5 manns. Engilbert málaði litla mynd, lítið eitt stærri en póstkort, af þessum draumi. Mynd þessi hékk lengi á stofúvegg að Hilmisgötu 3, heimili hans. Hún hefúr ekki fúndist. Mynd þá er hér fylgir, teiknaði Gísli Brynjar Kristinsson skv. lýsingu minni á draumnum.