Rafmagn
Götulýsing með olíukerum
Götulýsing var léleg fyrsta tug aldarinnar. Árið 1910 voru keypt 7 steinolíuljósker. Voru þau sett á við Nýborg, Krossgötur efri og neðri, við Templarahöllina, læknishúsið, Þykkvabæ og Hof á Hofsveg. Árið 1912 var eina götulýsingin í bænum nokkur olíuljósker. Þremur árum síðar var reist rafstöð, en gætt ítrasta sparnaðar í notkun rafmagns. Kaupmenn voru áminntir um að slökkva í búðum sínum eftir lokun og almenningur að láta ekki ljós loga að óþörfu. Árið 1921 er háttvirt rafmagnsnefnd beðin um að hlutast til um, að bætt verði lýsing á Skólavegi því hann sé ósléttur og illur yfirferðar.
Fyrsta rafstöðin
Staðurinn sem varð fyrir valinu fyrir rafstöð var í garðinum fyrir framan London og klárað var að byggja húsið árið 1914. Sjálf rafstöðin var ekki fullbúin til rekstrar fyrr en 25. ágúst árið 1915.
Rafmagnið skammtað
Rafmagn var skammtað en þó var leyft að mótorinn í rafstöðinni væri látinn ganga til að íbúar gætu straujað tvisvar í viku. Vestmanneyingar voru lengi sjálfum sér nógir með rafmagn.
Bakað niðri á rafstöð
Upp úr 1930 er getið sérstakrar þjónustu sem starfsmenn rafstöðvarinnar veittu bæjarbúum. Svo háttaði til að hljóðkútur frá aflvél var í niðurgröfnu byrgi. Hleri var yfir og niðurgengt. Þarna niðri var bökunarhiti. Þetta vissu margar húsmæður bæjarins. Þær komu með pottbrauð sín hnoðuð og báðu um bakstur. Þetta sparaði eldivið og var þessi þjónusta ókeypis.
Ný rafstöð 1949
Ný rafstöð var vígð árið 1949 og þjónaði þar til rafmagn frá Sogsvirkjun var leitt til Vestmannaeyja 1962. Keyptu Vestmanneyingar ákveðið magn raforku frá Sogsvirkjun. Rafveituvélarnar voru keyrðar ef álag varð of mikið. Þegar bilun varð á raforkusvæði Sogsvirkjunar seldi Rafveita Vestmannaeyja iðulega rafmagn til lands um rafstrenginn.
Rafstöðin eyðilagðist í gosinu
Rafstöðin eyðilagðist í gosinu og var rafmagn skammtað fram á haust það ár. Árið 1989 voru Rafveita, Fjarhitun og Vatnsveita sameinaðar í Bæjarveitu Vestmannaeyja.