Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 2004/ Fjallasigling Fagrakletts

Fjallasigling Fagrakletts

Enn sendir Benedikt Sæmundsson vélstjóri okkur ljóð í blaðið. Hann er frá Fagrafelli hér við Hvítingaveginn en hefur búið á Akureyri frá því um miðja síðustu öld. Benedikt er 96 ára, ótrúlega ern og vel á sig kominn. Ljóðið sem hann sendir okkur núna, Fjallasigling Fagrakletts, er um siglingu þessa skips í gegnum Skotland eftir Caladonian skurðinum, árið 1945. Þeir voru á leið til Fleetwood með ísfisk frá Vestmannaeyjum þegar þeim var snúið til Aberdeen. Skipstjórinn tók það ráð að fara fyrrnefndan skurð í staðinn fyrir að sigla norður fyrir Skotland.
Caladonian skurðurinn tengir saman Atlantshafið og Norðursjóinn. Mikið mannvirki sem sker Skotland í sundur. Þeir á Fagrakletti sigldu úr Atlantshafinu inn Loch Linnhe flóann hjá Forth Willams við suðvestur endann, inn í skurðinn 60 mílur til norðausturs og komu í gegn í botni Maríuflóans Norðursjávarmegin. Tvö stór vötn, sem siglt er á, eru á leiðinni. Það eru Loch Ness og Loch Lochy. Byrjað var að grafa skurðinn 1803 og 19 árum síðar, 1822, var hann opnaður. Caladonian styttir siglingaleiðina milli Atlantshafsins og Norðursjávarins mikið. Sjómenn. sem sigldu skurðinn, gátu losnað við erfiða siglingu, mikinn straum os stundum vond veður í segnum Pentilinn,norðan við Skotland.
„Skipstjóri á Fagrakletti var Jón Sæmundsson, einhver besti skipstjóri sem ég var með,“ segir Benedikt, „mikill aflamaður og góður navigator. Stýrimaður var Ingólfur Þórðarson, sem síðar var lengi kennari við Stýrimannaskólann í Reykjavík, hvalabátaskipstjóri og skytta á sumrin. Benedikt var 1. vélstjóri og Hinrik Gíslason héðan úr Eyjum, Skólavegi 15, var 2. vélstjóri“.

Foringinn með Fagraklett

frægur varð í stríði

er hann sigldi alveg rétt

yfir fjöll, með prýðí.

Ferðir margar fór hann greítt

til Fleetwood yfír hafið

en þá skeði aldrei neítt

sem undraljóma er vafið.

Eítt sinn fékk hann um það kall

tíl Aberdeen að fara

er Fagriklettur ferða snjall

til Fleetwood renndí bara.
<br<

Jóní Sæm, var vandi vís

að verða að sinna þessu

ferð um Skotlands fjöll hann kýs

með fisk í sölu pressu.

Keyrðí hann ínn í skípaskurð

og skipa lyftur margar

færðíst yfír fjöll og urð

en flúðu örn og vargar.
<br<

Sjálfan skurðínn sigldum frítt

svo, með hrausta drengi

yfír Loch Ness vatnið vítt

vorum ekkí lengí.

Einn var skurður eftir beinn<br<

út í Maríu flóann

ekkí var hann alveg hreínn

yfír hættum bjó hann.
<br<

Fátt var verra en festa þar

Fagraklett í sandi

Jóní ljós sá vandi var

að vera uppi á landi.

HringdI á fulla ferð, með hrað

er fór að nálgast grunnið

aftur stopp, uns yfir það

okkar skíp var runnið.
<br<

Skipíð lyftist, skaust fram rétt
er skrúfan hættí að vinna
hugsun Jóns var hröð og rétt
heilla ráð aðfinna. TÍCJAberdeen var sígCt, með sæmd, seCt í besta gengí. Jerðín afflestum dæmd, frægust sígCíng Cengí. Oft rauk sjórínn eíns og mjöCC erpá hætt víð grandí. Tn að sígCa yfírfjöCC erpó meírí vandí.

Joringinn með JagrakCett frægur varð í strwí er hann sigCdi aCveg rétt yfir fjöCC, meðprýðí. Jerðir margar fór fiann greítt tiCjCeetwoodyfír fiafið enpá skeði atdrei neítt sem undraCjóma er vafið. Títt sínnfékk hann umpað kaCC tíC JAberdeen aðfara er JagríkCettur ferða snjaCC tíC jCeetwoodrenndí bara. Jóní Sæm, var vandí vís að verða að sínnapessu ferð um SkotCands fj'öCC hann kýs meðfísk í söCu jpressu, Xeyrðí fiann ínn í skípaskurð og skipa Cyftur margar færðíst yfír fjöCC og urð enfCúðu örn og vargar. SjáCfan skurðínn sígCdum frítt svo, með firausta arengí yfír Locfi Ness vatníð vítt vorum ekkí Cengí. Tnn var skurður eftír beinn út í Maríu fCóann ekkí var hann aCveg hreínn yfír hættum bjó hann. Játt var verra enfestapar JagrakCett í sandí Jóní Cjós sá vandí var að vera upjoí á Candí. 3-Cringdí á fuCCaferð, með hrað erfór að náCgast grunníð aftur stopp, uns yfirpað okkar skíp var runnið. Skipíð Cyjtíst, skaust fram Cétt er skrújan hættí að vínna hugsun Jóns var hröð og rétt heiCCa ráð aðfinna. TÍCJAberdeen var sígCt, með sæmd, seCt í besta gengí. Jerðín afflestum dæmd, frægust sígCíng Cengí. Oft rauk sjórínn eíns og mjöCC erpá hætt víð grandí. Tn að sígCa yfírfjöCC erpó meírí vandí.