Minnisvarði drukknaðra
Sjórinn hefur verið frekur á að taka til sín sjómenn og aðra sem stíga ölduna. Á fyrri hluta 20. aldarinnar þurftu Eyjamenn, og þá sérstaklega eiginkonur, að sjá á eftir mörgum mætum manninum. Má nefna að frá 1901 og að afhjúpun minnisvarðans árið 1951 drukknuðu 232 við Vestmannaeyjar, til samanburðar þá bjuggu um 500 manns í Vestmannaeyjum árið 1900. Í kjölfarið af stórbættum skipakosti og bættri meðvitund um björgunarbúnað hefur slysunum fækkað en eiga sér þó enn stað.
Árið 1935 kom Páll Oddgeirsson með þá hugmynd á Þjóðhátíð að stofnaður yrði sjóður til styrktar byggingar minnismerkis um drukknaða sjómenn. Sjóðurinn var stofnaður og vann Páll í 16 ár að söfnun og byggingu minnismerkisins. Sunnudaginn 21. október 1951 var minnismerkið afhjúpað og er það til minningar um drukknaða við Vestmannaeyjar, hrapaða í björgum Eyja og þeirra sem hafa látið lífið í flugferðum. Merkið er staðsett á lóð Landakirkju. Það er eftir Guðmund Einarsson frá Miðdal, táknrænt merki er sýnir sjómann og bát. Fyrst var ætlunin að koma því fyrir á Skansinum en sem betur fer var það sett á fyrrnefndan stað.