Blái borðinn

Blái borðinn (1936).

Fjörefnaríkur er blái borðinn

betri en nokkurt smjör,

eykur hreysti og fjör.

Ástin er varla örugg til lengdar,

ölið er freyðandi tál,

en hitt er víst, að vítamínin

verma hug bg sál.

Gott er ölið — gleymist bölið,

glaðværðin er býsna mikil orðin,

og ég sjálfur — orðinn hálfur,

en alltaf er hann beztur blái borðinn.

Söngurinn, ástin og ölið

örva og kæta sál.

Í þúsundatali við þjórum

þjóðhátíðarskál.

Gott er ölið, gleymist bölið,

— en alltaf er hann beztur blái borðinn.