Jón Jónsson í Gvendarhúsi

Jón Jónsson í Gvendarhúsi var sonur Jóns Símonarsonar bónda á sama stað og tók við búi eftir föður sinn. Jón var ævinlega kenndur við Gvendarhús og jafnan nefndur Gamli Jón í Gvendarhúsi. Hann var kvæntur Sesselju Jónsdóttur frá Kastala, systur Hannesar lóðs og voru þau Jón og Sesselja barnlaus.

Jón þótti um margt sérkennilegur í háttum. Til að mynda tamdi hann hrafn sem varð svo hændur að honum að hann sat ævinlega á öxl húsbónda síns. Var bura Jóns ævinlega útdrituð á bakinu eftir hrafninn. Gestrisni þeirra Jóns og Sesselju var einnig annáluð og fór enginn þar frá garði, nema hafa þegið góðgerðir, lútsterkt ketilkaffi og vindil á eftir. Skipti þá engu hvort um var að ræða fullorðna eða börn. Þau hjón voru barnlaus en sérlega barngóð.

Jón var á sínum tíma einn af liðsmönnum í Herfylkingu Vestmannaeyja. Hann átti einnig sæti í hreppsnefnd Vestmannaeyja. Í Sögu Vestmannaeyja eftir Sigfús M. Johnsen, (1. bindi bls. 287) seir að „gamli Jón Jónsson í Gvendarhúsi hafi verið skýrleiksmaður mikill og óskjallfrómur.“

Margar sögur eru tilgreindar af Jóni og bera flestar með sér að hann hefur bæði verið vel greindur og sömuleiðis orðheppinn.

Eitt sinn sem oftar kom Jón í Gvendarhúsi inn í Edinborgarbúðina sem var í eigu Gísla J. Johnsens kaupmanns. Svo bar við að kaupmaður var sjálfur í búðinni. Hann tók Jóni af mestu alúð, bauð honum inn fyrir búðarborðið og vildi sýna honum ýmsar vörur í búðinni. Þetta fágæta tækifæri jók á forvitni Jóns svo að hann gerðist alláleitinn um að handleika vörur í hillum, opna skúffur og gægjast í þær svo að kaupmanni fór að þykja nóg um.

„Já, og hvað er svo í þessari skúffu, Gísli minn?“ spurði Jón og bar sig til að opna hana. „Það er forvitni,“ sagði kaupmaðurinn og fannst nú Jóni sem mesta alúðin væri horfin úr röddinni. „Nú, þá hefur mér skjátlast,“ sagði Jón. „Ég sem hélt að það væri ágirnd.“

Öðru sinni var Jón staddur í Edinborgarbúð. Brynjúlfur Sigfússon organisti var þar einnig staddur. Jón bóndi hafði hönd á mörgu sem hann sá eins og fyrri daginn. „Láttu þetta vera,“ sagði Brynjúlfur organisti, „þú ert óhreinn á höndunum.“ „Þær þóttu ekki óhreinar þegar ég greiddi þér atkvæði til þess að vera organisti,“ læddi Jón út úr sér.

Eitt sinn varð Jóni í Gvendarhúsi það á að reka handlegginn í stefnið á skipinu Gideon er hann gekk fram hjá því í Hrófunum. Þá varð honum að orði: „Fyrirgefðu Gideon minn, ekki ætlaði ég að meiða þig.“