Póstmál

Ekki hefur það verið klakklaust í gegnum aldirnar að koma bréfum til og frá Vestmannaeyjum. Opinberir póstflutningar við Eyjar komust ekki á fyrr en undir lok 18. aldar og voru það síður en svo reglulegar sendingar. Fysta póststofnun á Íslandi komst í gagnið árið 1782 og var þá ráðinn einn landspóstur sem sá um flutninga. Mikið baráttumál var fyrir Vestmannaeyinga að fá viðunandi póstflutninga og þurftu þeir sjálfir að sækja póst sinn upp í Landeyjar. Vont veður og brim gerðu það að verkum að ekki náðist í póstinn stundum svo mánuðum skipti. Þegar svo áraði tóku menn upp á hinni fornu aðferð að senda flöskupóst. Ekki er aðferðin alveg traust en til eru dæmi um að menn hafi fengið póstinn 12 tímum eftir sendingu. Voru þá verðlaun fyrir að koma póstnum til skila tóbaksspöng.

Frá 1872 - aldamóta 1900

Árið 1872 kom tilskipun frá konungi um að póstafgreiðslu menn skildu settir víðsvegar um land. Póstafgreiðslumaður var settur í Vestmannaeyjum og fékk hann 15 ríkisdali í árslaun. Sýslumaðurinn, Michael Marius Ludovico Aagaard, fékk starfið. Áður en póstafgreiðslan komst í gagnið voru póstsendingar til Vestmannaeyja 5-6 um árið. Þegar póstafgreiðsla var stofnuð í Vestmannaeyjum jukust póstflutningar og við lok 19. aldar var tekið á móti pósti rúmlega 50 sinnum á ári.

---

Heimildir

• Haraldur Guðnason og Þorsteinn Víglundsson. Póstmál í Eyjum. Blik. 1967. 26. árg