„Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 2009/Aldarminning Jóhanns Pálssonar“: Munur á milli breytinga
Ekkert breytingarágrip |
Ekkert breytingarágrip |
||
| Lína 2: | Lína 2: | ||
'''Aldarminning Jóhanns Pálssonar skipstjóra og útserðarmanns''' | '''Aldarminning Jóhanns Pálssonar skipstjóra og útserðarmanns''' | ||
Hinn 23. apríl 2009 voru 100 ár frá fæðingu Jóhanns Pálssonar eða Jóa Páls eins og hann var nefndur í | Hinn 23. apríl 2009 voru 100 ár frá fæðingu Jóhanns Pálssonar eða Jóa Páls eins og hann var nefndur í daglegu tali. Jóhann Pálsson var einn af okkar fengsælustu aflamönnum frá því að hann hóf formennsku, en hún spannaði 28 ár. Hann hóf formennsku á mb. Maí árið 1934 og endaði sinn farsæla skipstjórnarferil árið 1962, eftir að hafa selt bát sinn Hannes lóðs VE 200.<br> Það er kannski vel við hæfi að birta hér minningar Jóhanns, sem hann setti á blað um síðustu veiðiferðina, en þar segir hann:<br> | ||
Er á landleið með fullt skip, bæði lest og á dekki Ég lít nú heim til Eyjanna, sem færast smám | Er á landleið með fullt skip, bæði lest og á dekki Ég lít nú heim til Eyjanna, sem færast smám saman nær og nær. Í hugann kemur kvæðið Yndislega Eyjan mín, eftir Sigurbjörn Sveinsson, kennara og skáld, með meiru. Þessi sígilda perla, eitt fegursta átthagaljóð sem ort hefur verið um nokkra byggð. Hana fór ég nú að raula og aldrei hef ég séð Eyjarnar eins fagrar og núna, þegar sumarsólin skein á þær og ljóðlínur Sigurbjörns Sveinssonar eins og leystu alla þessa fegurð úr læðingi í nýju ljósi fyrir mér.<br> | ||
Og áfram mjakaðist báturinn heim til hafnar. | Og áfram mjakaðist báturinn heim til hafnar.<br> | ||
Já, hér vil ég una alla mína ævidaga að þessu starfi loknu, svo vænt þótti mér um þessar undurfögru og margbreytilegu eyjar, enda höfðu þær gefið mér ótrúlega mikla hamingju í lífi mínu og starfi. | Já, hér vil ég una alla mína ævidaga að þessu starfi loknu, svo vænt þótti mér um þessar undurfögru og margbreytilegu eyjar, enda höfðu þær gefið mér ótrúlega mikla hamingju í lífi mínu og starfi. Eitthvað á þessa leið hugsaði ég, er ég stýrði báti mínum í síðasta sinn inn í Vestmannaeyjahöfn með afla af hinum gjöfulu fiskimiðum, sem ég hafði stundað í svo langan tíma og átt allt mitt undir.<br> | ||
Ég var sannarlega sáttur við Guð og tilveruna. | Ég var sannarlega sáttur við Guð og tilveruna.<br> | ||
Með þessum fallegu orðum kvaddi Jóhann lífsstarf sitt á sjónum eftir áralanga baráttu við að draga | |||
Með þessum fallegu orðum kvaddi Jóhann lífsstarf sitt á sjónum eftir áralanga baráttu við að draga sem mesta björg í bú fyrir land og þjóð og vera einn í hópi mestu aflamanna okkar Eyjamanna og var þó við marga frábæra fiskimenn að keppa.<br> | |||
sem mesta björg í bú fyrir land og þjóð og vera einn í hópi mestu aflamanna okkar Eyjamanna og var þó við marga | Eftir að Jóhann hætti á sjónum starfaði hann í nokkur ár fyrir Útvegsbændafélag Vestmannaeyja, einnig fyrir Fiskifélagið.<br> | ||
Eftir að Jóhann hætti á sjónum starfaði hann í nokkur ár fyrir Útvegsbændafélag Vestmannaeyja, einnig fyrir | Eftir gosið 1973 fóru þau hjónin ekki aftur heim til Eyja, en enduðu ævina í Reykjavík.<br> | ||
Ekki er hægt að minnast Jóhanns Pálssonar nema um leið að minnast eiginkonu hans, Óskar Guðjónsdóttur frá Oddsstöðum, en þau voru svo samrýmd sem ein hjón gátu verið og taldi Jói að það hefði verið sín mesta lífshamingja að eignast hana fyrir eiginkonu, enda bjó hún þeim mikið myndarheimili.<br>Þau hjónin eignuðust fjögur börn: Guðrúnu, Ragnhildi, Steinar og Herjólf Jóhann lést 16. febrúar 2000 en Ósk andaðist 1. febrúar 2006 Blessuð sé minning þessara sæmdarhjóna, sem áttu stóran þátt í að byggja upp það velferðarþjóðfélag, sem við búum við í dag. | |||
Ekki er hægt að minnast Jóhanns Pálssonar nema um leið að minnast eiginkonu hans, Óskar | |||
{{Sjómannadagsblað Vestmannaeyja}} | {{Sjómannadagsblað Vestmannaeyja}} | ||
Útgáfa síðunnar 3. september 2018 kl. 14:06
Aldarminning Jóhanns Pálssonar skipstjóra og útserðarmanns
Hinn 23. apríl 2009 voru 100 ár frá fæðingu Jóhanns Pálssonar eða Jóa Páls eins og hann var nefndur í daglegu tali. Jóhann Pálsson var einn af okkar fengsælustu aflamönnum frá því að hann hóf formennsku, en hún spannaði 28 ár. Hann hóf formennsku á mb. Maí árið 1934 og endaði sinn farsæla skipstjórnarferil árið 1962, eftir að hafa selt bát sinn Hannes lóðs VE 200.
Það er kannski vel við hæfi að birta hér minningar Jóhanns, sem hann setti á blað um síðustu veiðiferðina, en þar segir hann:
Er á landleið með fullt skip, bæði lest og á dekki Ég lít nú heim til Eyjanna, sem færast smám saman nær og nær. Í hugann kemur kvæðið Yndislega Eyjan mín, eftir Sigurbjörn Sveinsson, kennara og skáld, með meiru. Þessi sígilda perla, eitt fegursta átthagaljóð sem ort hefur verið um nokkra byggð. Hana fór ég nú að raula og aldrei hef ég séð Eyjarnar eins fagrar og núna, þegar sumarsólin skein á þær og ljóðlínur Sigurbjörns Sveinssonar eins og leystu alla þessa fegurð úr læðingi í nýju ljósi fyrir mér.
Og áfram mjakaðist báturinn heim til hafnar.
Já, hér vil ég una alla mína ævidaga að þessu starfi loknu, svo vænt þótti mér um þessar undurfögru og margbreytilegu eyjar, enda höfðu þær gefið mér ótrúlega mikla hamingju í lífi mínu og starfi. Eitthvað á þessa leið hugsaði ég, er ég stýrði báti mínum í síðasta sinn inn í Vestmannaeyjahöfn með afla af hinum gjöfulu fiskimiðum, sem ég hafði stundað í svo langan tíma og átt allt mitt undir.
Ég var sannarlega sáttur við Guð og tilveruna.
Með þessum fallegu orðum kvaddi Jóhann lífsstarf sitt á sjónum eftir áralanga baráttu við að draga sem mesta björg í bú fyrir land og þjóð og vera einn í hópi mestu aflamanna okkar Eyjamanna og var þó við marga frábæra fiskimenn að keppa.
Eftir að Jóhann hætti á sjónum starfaði hann í nokkur ár fyrir Útvegsbændafélag Vestmannaeyja, einnig fyrir Fiskifélagið.
Eftir gosið 1973 fóru þau hjónin ekki aftur heim til Eyja, en enduðu ævina í Reykjavík.
Ekki er hægt að minnast Jóhanns Pálssonar nema um leið að minnast eiginkonu hans, Óskar Guðjónsdóttur frá Oddsstöðum, en þau voru svo samrýmd sem ein hjón gátu verið og taldi Jói að það hefði verið sín mesta lífshamingja að eignast hana fyrir eiginkonu, enda bjó hún þeim mikið myndarheimili.
Þau hjónin eignuðust fjögur börn: Guðrúnu, Ragnhildi, Steinar og Herjólf Jóhann lést 16. febrúar 2000 en Ósk andaðist 1. febrúar 2006 Blessuð sé minning þessara sæmdarhjóna, sem áttu stóran þátt í að byggja upp það velferðarþjóðfélag, sem við búum við í dag.