„Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 2002/ Minning látinna“: Munur á milli breytinga

:::::(V.Brim.) <br>

Það er eftirsjá í Gauja Matt. Allir sem að útgerðinni standa biðja algóðan Guð að blessa minningu um góðan dreng. Við biðjum Guð að blessa eiginkonuna, Guðnýju Þóreyju Stefnisdóttur frá Siglufirði og börnin þeirra Ólaf Stefni, Anitu og Agnesi, móður hans Lilju Alexandersdóttur og systkini hans, Þuríði Osk, Lilju og Alexander.

::::::::::::  '''Útgerðarmaður'''<br><br><br>

Magnús fékk viðurnefnið Maggi fellow og segir það nokkuð um hvernig hann var kynntur meðal félaga sinna. Þá er þekkt sagan af Magnúsi, þegar hann eitt sinn lagði sig á bekk á Austurvelli, seint um nótt eftir einhvern gleðskapinn. Snemma morguns vakti lögregluþjónn hann af værum svefni og benti honum á að hann myndi krókna úr kulda af að liggja þarna lengur. „Hvað, erum við ekki á hitaveitusvæðinu,“ svaraði Magnús að bragði.<br>

Konur urðu aldrei fyrirferðamiklar í lífi Magnúsar, hann reyndi þær nokkrar, en einlífið virtist henta honum best og börn eignaðist hann engin. Síðustu ár ævi sinnar bjó hann á Hraunbúðum, heimili aldraðra. Þar andaðist hann 25. ágúst 2001, saddur á lífinu og sáttur við að kveðja.

Knattspyrnuáhugi Gunnars var einnig mikill og sótti hann leiki ÍBV hér heima af kappi og gladdist þar yfir góðum sigrum og næstum jafn mikið gladdi það hann ef KR-ingum gekk ekki allt í haginn. Gunnar naut þess einnig að horfa á ensku knattspyrnuna í sjónvarpinu og var þar af nógu að taka því á Hraunbúðum er fólki gefinn kostur á að fylgjast með henni eins og best verður á kosið.<br>

Gunnar og Jórunn bjuggu síðustu ár sín saman að Hraunbúðum þar sem Gunnar lést hinn 28. september 2001.

[[Hörður S. Jónsson|Hörður Snævar Jónsson]]<br>

'''F. 27. apríl 1961 - D. 5. des 2001'''<br>

Rune Verner Sigurðsson, yfirvélstjóri, fæddist í Virum í Danmörku 27. apríl 1961.<br> Hann fórst með Ófeigi VE hinn 5. desember síðastliðinn. Foreldrar hans eru Solvejg Bisballey, f. 26.3. 1941, og Sigurður Karlsson f. 9.3. 1931. Systur hans eru Linda Laufey, f. 23.8.1954, Minný Bernódía f. 2. 5. 1963, d.11.1. 1966, og Halla María, f. 20.3.1965.<br> Eftirlifandi kona Rune er Theodóra Einarsdóttir, f. 2. 9. 1961. Börn þeirra eru Sigrún Ósk, f. 7. 10. 1996, látin sama dag. Sígurberg Óskar, f. 21. 10. 1999. Fyrir átti Rune dótturina Tönju Rut, f. 16. 1. 1986. Rúni var fæddur í Virum í Danmörku og þar átti hann heima fyrsta árið. Eftir það fluttist hann með foreldrum sínum til Íslands og bjuggu þau í Reykjavík og Vestmannaeyjum. Foreldrar hans skildu þegar Rúni var 7 ára. Flutti mamma hans þá út til Danmerkur en Rúni ólst upp hjá föður sínum í Vestmannaeyjum. Fluttust þeir til Hveragerðis í gosinu og var Runi þar til 17 ára aldurs er hann fór til Danmerkur til að læra vélsmíði og síðar hlaut hann vélstjórnarréttindi í Vestmannaeyjum. Rúni fór snemma til sjós og var ýmist vélstjóri á togbátum eða netabátum. Ég kynntist Rúna ekki fyrr en í mars 2001 þegar ég byrjaði á Ófeigi VE. Þa sá ég strax hvað Rúni hafði góðan mann að geyma. Við spjölluðum oft saman um bíla, Rúni hafði mikið vit á bílum og var það oft skemmtilegt spjall. Rúni var yfirvélstjóri og var hann alltaf fyrstur í aðgerðina á sinn stað því Rúni átti sinn stað í aðgerðinni og sitt sæti í borðsalnum. Þá var alltaf stutt í brosið hjá Rúna og kímnin ekki langt undan. Einnig var gaman að heyra þegar hann var að tala við Sigurberg litla í símann. Oft vildi sá litli ekki hætta því að hann hefur svo gaman af símum. Fjölskyldan var Rúna alltaf ofarlega í huga og talaði hann mikið um velheppnaða Portúgalsferð fjölskyldunnar.<br> Rúni ætlaði að vera kokkur á nýja Stíganda og var hann stundum gestakokkur um borð, sannkallaður listakokkur.<br> En hún var örlagarík nóttin þann 5. des. síðastliðinn þegar Ófeigur VE sökk á örskotsstundu 40 sjómílum austur af Vestmannaeyjum. Við björguðumst átta en Rúna var saknað og fannst hann þann 27. jan. síðastliðinn. En eftir lifir minningin um góðan dreng og er hans enn sárt saknað. Bið ég góðan guð um að styrkja fjölskyldu og vini á þessum sorgartímum.

[[Sigurbergur Bjarnfreðsson]]<br>

Sigurpáll var afar tryggur og traustur félagi, skemmtilegur og mikill húmoristi og grallari. Sá eiginleiki hans kom vel fram í mörgum skemmtilegum sendibréfum sem hann sendi mér eftir að hann fluttist af landi brott og greinum sem hann skrifaði í blöð. Hann skrifaði oft sögur úr daglega lífinu sem rötuðu ekki allar á prent heldur voru skrifaðar fyrir skúffuna eins og sagt er en vinir og kunningjar fengu að lesa. Nokkrar af þessum sögum fékk ég frá honum og geymi til minningar um góðan vin.<br>

Sigurpáll lést í Ástralíu 14. jan. 2002, tæplega 58 ára að aldri.<br> Minningarathöfn fór fram í Grindavíkurkirkju 26. jan. sl. þar sem hann var jarðsettur.

'''Jónas Sigurðsson'''<br>

Þegar Stýrimannaskólinn í Vestmannaeyjum var stofnaður 1964 reyndist hann okkur hér vel. Alltaf þegar leitað var til hans var hann reiðubúinn að greiða götu hans. Í eldgosinu 1973 bauð hann skólanum okkar aðstöðu í sínum skóla. Í september 1975 kom hann hingað til Eyja til þess að koma starfinu af stað aftur en eitt ár hafði fallið úr vegna erfiðleika eftir gosið.<br>

Eiginkona Jónasar var [[Pálína Árnadóttir]] frá [[Burstafell|Burstafelli]] í Vestmannaeyjum. Hún fæddist þar 27. maí 1914 og lést í Reykjavík 19. desember 1993. Saman eignuðust þau 3 börn, tvo syni og dóttur. Pálína var fínleg og falleg kona. Hún var lengi ritari við skólann í skólastjóratíð Jónasar. Margir skipstjórnarmenn muna hana þaðan. Þau hjón voru einstök ljúfmenni, vinaleg og samrýmd. Varla hægt að geta annars án þess að minnast á hitt. Þau voru dáð og virt af nemendum og kennurum skólans. Oft buðu þau mér á heimili sitt og voru þau frábærir gestgjafar. Þegar Jónas hætti skólastjórn 1981, komu þau hingað á skólaslit Stýrimannaskólans í Vestmannaeyjum í boði hans, í þakklætisskyni fyrir velvilja til okkar hér í Eyjum frá upphafi.<br> Skipstjórnarmenn í Vestmannaeyjum þakka þeim gott ævistarf í þágu íslenskra sjómanna. Afkomendum sendum við samúðarkveðjur.

„Þegar litið er til baka er gott að eiga minningar til að ylja sér við. Ég hef oft og mörgum sinnum lofað þá heppni að fá að vera einn af skipverjum Elliðaeyjar um miðja síðustu öld. Eg þakka öllum félögum mínum frá þessum dögum. Nú er svo komið, að ég hitti fleiri þeirra í Kolaportinu en heima í Eyjum.“<br>

Jóhann var tilbúinn að skrifa í þetta blað þegar til hans var leitað. Í síðasta blaði, 2001, var minningargrein eftir hann um einn skipsfélagann á Elliðaey, Gísla Magnússon á Skansinum. Sennilega er það síðasta blaðagreinin hans.<br> Fjölskyldu Jóhanns eru sendar samúðarkveðjur. Minning þessa góða Eyjapeyja mun lifa.

   

   

Þórarinn var félagi í Vélstjórafélagi Vestmannaeyja og þar formaður 1957 - 1958 og aftur 1960 -1961. Hann var einnig í Knattspyrnufélaginu Tý og á yngri árum æfði hann fótbolta og síðan fimleika.<br>

Þórarinn andaðist á Heilbrigðisstofnun Vestmannaeyja þann 3. mars 2002. Ég þakka honum góða samfylgd og bið Guð að blessa minningu hans.<br>

[[Sigurður Viktorsson]]<br>