„Skálholt-yngra“: Munur á milli breytinga
Ekkert breytingarágrip |
(setti inn mynd) |
||
| Lína 1: | Lína 1: | ||
[[Mynd:Mynd:Skalholt oskubill.jpg|thumb|350 px|Skálholt við Urðaveg]] | |||
Húsið '''Skálholt''' - hið yngra - stóð við [[Urðarvegur|Urðaveg]] 43. Það var stórt steinhús, með stórum kjallara, tveimur hæðum og risi. Listar kringum glugga hússins voru skrautlega steyptir, en hús- og kvistgaflar voru bogadregnir. | Húsið '''Skálholt''' - hið yngra - stóð við [[Urðarvegur|Urðaveg]] 43. Það var stórt steinhús, með stórum kjallara, tveimur hæðum og risi. Listar kringum glugga hússins voru skrautlega steyptir, en hús- og kvistgaflar voru bogadregnir. | ||
Útgáfa síðunnar 21. febrúar 2006 kl. 22:19
Húsið Skálholt - hið yngra - stóð við Urðaveg 43. Það var stórt steinhús, með stórum kjallara, tveimur hæðum og risi. Listar kringum glugga hússins voru skrautlega steyptir, en hús- og kvistgaflar voru bogadregnir.
Húsið reisti Gísli Magnússon, útgerðarmaður, á árunum 1925-26 og kostaði það í kringum 280.000 kr, en það var himinhá upphæð á þeim tíma. Hann bjó í húsinu ásamt konu sinni Sigríði Einarsdóttur til ársins 1940 en þá missti hann eignina sökum heimskreppunnar miklu 1930-40.
Í seinni heimsstyrjöldinni tók breski herinn húsið herskildi, var það aðsetur yfirmanna hersins og dvaldi hluti setuliðins í húsinu.
Eftir að herinn fór úr húsinu 1945 eignaðist Árni Sigfússon, útgerðarmaður og kaupmaður, húsið og bjó þar ásamt konu sinni Ólafíu Árnadóttur og börnum til ársins 1948.
Bæjarsjóður Vestmannaeyja keypti þar á eftir húsið og gerði það að elliheimili bæjarins. Gegndi húsið því hlutverki alveg fram að gosi og fór að lokum undir hraun.
Heimildir
- Guðjón Ármann Eyjólfsson: Vestmannaeyjar - byggð og eldgos, Reykjavík 1973.