„Blái borðinn“: Munur á milli breytinga
Fara í flakk
Fara í leit
(Ný síða: Blái borðinn (1936). Fjörefnaríkur er blái borðinn betri en nokkurt smjör, útlitið bætir, æskuna kætir eykur hreysti og fjör. Ástin er varla örugg til lengdar, ölið er ...) |
(Uppl. Guðmundur Tómason) |
||
Lína 1: | Lína 1: | ||
Blái borðinn (1936). | Blái borðinn (1936). | ||
Fjörefnaríkur er blái borðinn | :''Fjörefnaríkur er blái borðinn'' | ||
betri en nokkurt smjör, | :''betri en nokkurt smjör,'' | ||
:''eykur hreysti og fjör.'' | |||
eykur hreysti og fjör. | :''Ástin er varla örugg til lengdar,'' | ||
Ástin er varla örugg til lengdar, | :''ölið er freyðandi tál,'' | ||
ölið er freyðandi tál, | :''en hitt er víst, að vítamínin'' | ||
en hitt er víst, að vítamínin | :''verma hug bg sál.'' | ||
verma hug bg sál. | :''Gott er ölið — gleymist bölið,'' | ||
Gott er ölið — gleymist bölið, | :''glaðværðin er býsna mikil orðin,'' | ||
glaðværðin er býsna mikil orðin, | :''og ég sjálfur — orðinn hálfur,'' | ||
og ég sjálfur — orðinn hálfur, | :''en alltaf er hann beztur blái borðinn.'' | ||
en alltaf er hann beztur blái borðinn. | :''Söngurinn, ástin og ölið'' | ||
Söngurinn, ástin og ölið | :''örva og kæta sál.'' | ||
örva og kæta sál. | :''Í þúsundatali við þjórum'' | ||
Í þúsundatali við þjórum | :''þjóðhátíðarskál.'' | ||
þjóðhátíðarskál. | :''Gott er ölið, gleymist bölið,'' | ||
Gott er ölið, gleymist bölið, | :''— en alltaf er hann beztur blái borðinn.'' | ||
— en alltaf er hann beztur blái borðinn. | |||
[[Flokkur:Þjóðhátíðarlög]] | [[Flokkur:Þjóðhátíðarlög]] |
Útgáfa síðunnar 27. febrúar 2013 kl. 08:43
Blái borðinn (1936).
- Fjörefnaríkur er blái borðinn
- betri en nokkurt smjör,
- eykur hreysti og fjör.
- Ástin er varla örugg til lengdar,
- ölið er freyðandi tál,
- en hitt er víst, að vítamínin
- verma hug bg sál.
- Gott er ölið — gleymist bölið,
- glaðværðin er býsna mikil orðin,
- og ég sjálfur — orðinn hálfur,
- en alltaf er hann beztur blái borðinn.
- Söngurinn, ástin og ölið
- örva og kæta sál.
- Í þúsundatali við þjórum
- þjóðhátíðarskál.
- Gott er ölið, gleymist bölið,
- — en alltaf er hann beztur blái borðinn.